Μετριότητα
Το να είσαι αρκετά ευφυής ώστε να ξέρεις τους περιορισμούς σου, αλλά όχι αρκετά ευφυής για να τους ξεπεράσεις είναι ο ορισμός της μετριότητας.
Αναρτήθηκε από ggl στις 6/27/2010 12:10:00 PM
Sunday, June 27, 2010
Η παρέα:
ΜΕΡΗ ΠΟΥ Η ΠΑΡΕΑ ΣΥΧΝΑΖΕΙ:
- lukulius
- breathe
- aspripetraxexaspri
- histologion-gr
- vrypan
- parapraxia
- nadit
- npat
- Μεταμόρφωσις211
- Ασάρωτος Οίκος
- Sofia
- Όνειρος
- ka8y
- Thrass
- Old boy
- Don't kiss the frog
- Sraosha-Rakasha
- Moving Houses
- Ουλαλούμ
- Μπλιμ-μπλομ
- paparouna
- nonsensemadrigals
- Dianathenes
- paravasi
- paraxenos
- e-roosters
- Κόκκινο μπαλόνι
- Black White Mag
- greek-lolita
- ymeli
- terrainnova.org
- terrainnova.gr
- terrainnova.eu
- lazopolis
- scattered polaroids
- PanepistimioUK
-
ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΕΚΙΑ:
- Sync
- Phigita.net
- #Trivial
- Fullmoon
- No e-patents!
- Wired
- Slashdot
- BoingBoing
- Post Secret
- To Do List
- The Saddest Thing (I Own)
- indymedia
ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ Η ΠΑΡΕΑ ΕΓΡΑΨΕ
- Ίσως δε μεγάλωσα
- Up in the Air
- Kansas City Shuffle
- Sleepers, Awake
- Η πολιτική πουτανιά και οι επτά ναοί της νομιμοφρο...
- But, what ends when the symbols shatter?
- Επειδή κάποιοι την κουβαλάμε ακόμα την τρέλα.
- Οι μυστικοί δώδεκα. (ένα πολιτικό, μεταφυσικό παρα...
- Για του ευεργέτες
- TreeSeinYalom TreeSeinYalom
12 Comments:
Ναι, αλλά το να μπορείς να το διασκεδάζεις εντός των περιορισμών σου είναι δείγμα ευφυίας.
"είναι δείγμα ευφυίας" --> "είναι ο ορισμός τής ευφυίας"
Είναι ο ορισμός της μέτριας ευφυίας, η οποία είναι ικανή απλά να αυτοσυντηρείται.
Μας έφαγε ο Forest Gump δηλαδή..
Ο Forest είναι το πρότυπό μου.
Το θάρρος και η ευφυία, όταν συνυπάρχουν σε ισορροπία, μπορούν να κάνουν θαύματα.
Αλλά όπως και στην περίπτωση του Φόρεστ, μπορεί κανείς να κάνει την υπέρβαση, διαθέτοντας έστω και το ένα απ'αυτά.
Νομίζω..
Το θάρρος και η ευφυία είναι μια καλή βάση για να απλώσει το φάσμα των συγκυριών της η ζωή. Όμως, όπως και στην περίπτωση του Forest ο παράγοντας τύχη είναι καθοριστικός: "Life is like a box of chocolates... You Never Know What You're Gonna Get!" Το θάρρος και η ευφυία σε βοηθούν να διαλέγεις τις καλύτερες γεύσεις.
Οι περιορισμοί είναι ενδογενές στοιχείο, ο Forest δεν ξεπέρασε τους περιορισμούς του, αλλά τις προσδοκίες που είχε για αυτόν ο περίγυρός του.
Ίσως έχει σημασία και πως κανείς αυτοπροσδιορίζεται, το κάνει με σημείο αναφοράς το μέσα ή το έξω.
Έχεις κουραστεί να προσπαθείς για κάτι γι'αυτό επικαλείσαι συχνά την τύχη? Join the club! :-)
Έχω μπερδευτεί λίγο να σου πω την αλήθεια.. Δεν καταλαβαίνω αν θέλεις κάτι να πεις, ή το ψάχνεις ακόμα..
Γι'αυτό θα γράψω ένα κατεβατό:
Οι εσωτερικοί περιορισμοί, χωρίζονται σε ενδογενείς και ενδοβλημένους. Χρειάζεται μπόλικη ευφυία για να κάνεις τη διάκριση κατ'αρχήν. Αν μείνεις εκεί, ζεις όπως προτείνει ο Thrass. Και μπορείς να ζήσεις μια χαρά.
Αν για κάποιους λόγους αποφασίσεις να ξεπεράσεις τουλάχιστον τους ενδοβλημένους περιορισμούς σου, τότε πώς αλλιώς θα το κάνεις αν όχι με έξτρα θάρρος?
Ο Φόρεστ, είναι μια τρίτη περίπτωση. Απ'αυτές που κάποιος κάνει την υπέρβαση εύκολα ή φαινομενικά τυχαία κυρίως γιατί δεν έχει επίγνωση αυτού που καλείται να ξεπεράσει. Άγνοια κινδύνου κι άλλα τέτοια ωραία δηλαδή.
Άρα λοιπόν, είναι το πρότυπο σου επειδή αποδεικνύει ότι αυτό που μας εμποδίζει να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας είναι στην πραγματικότητα αστείο, αλλά η "μέτρια" ευφυία, μας εμποδίζει να το καταλάβουμε και να γελάσουμε..?
Επικαλούμαι την τύχη, όχι λόγω κούρασης, αλλά ως μια συντομογραφία όλων αυτών των πραγμάτων που είναι εκτός του ελέγχου μας. Η ζωή περιέχει τυχαιότητα, δεν είναι σκάκι, μοιάζει μάλλον περισσότερο με μια παρτίδα τάβλι, όπου για να "πετύχεις" κάτι απαιτούνται πλην των ατομικών ικανοτήτων σου και οι κατάλληλες ζαριές.
Δε γνωρίζω τον όρο ενδοβλημένοι περιορισμοί, εικάζω ότι είναι περιορισμοί που επιβάλουμε στον εαυτό μας σε αντίθεση με τους ενδογενείς, δηλαδή στις προδιαγραφές που έχει ο καθένας μας. Η μετριότητα αναφέρεται στην αδυναμία να ξεπεράσεις και τα δύο είδη. Αν δεν έχεις την ευφυία να βρεις τους τρόπους, ναι θα συμφωνήσω ότι χρειάζεται θάρρος και θα προσθέσω ψυχαναγκαστική υπομονή και επιμονή. Το να αρκεστεί κανείς στην αναγνώριση, και αν θέλεις τη διάκρισή, των περιορισμών του συνιστά την αποδοχή της μετριότητάς του, την οποία πράγματι μπορεί να διαχειριστεί μια χαρά.
Αν και το περί πρότυπου Forest, ήταν μία ανούσια ατάκα, τη μετέτρεψες σε μια ωραία ερμηνεία. "...να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας είναι στην πραγματικότητα αστείο, η "μέτρια" ευφυία, μας εμποδίζει να το καταλάβουμε και να γελάσουμε". Η παρατήρηση σου είναι εξαιρετική, respect.
ggl είσαι καύλα. τέλος.
ο διανοούμενος που ποθούμε.
Επιτέλους δικαίωση.
Νομίζω πως ό,τι μας δυσκολεύει τη ζωή ή μας εμποδίζει στο να κάνουμε πράξη τα όνειρα μας, καλό είναι να το ξεπερνάμε.
Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ τη μετριότητα που αναφέρεις, γιατί δεν έχω ένα σαφές Ιδανικό ως μέτρο σύγκρισης..
Άλλωστε, δεν πιστεύω ότι να είσαι οκ με ό,τι είσαι ανά πάσα στιγμή, σημαίνει ότι αρκείσαι σ'αυτό.
(Οι ενδοβλημένοι περιορισμοί είναι αυτοί που προέρχονται από το περιβάλλον αλλά για κάποιους λόγους, στην πορεία τους έχουμε οικειοποιηθεί).
ΥΓ Μ'αρέσει το μπλογκ σας γιατί συνδυάζει τις πνευματικές με τις σαρκικές αναζητήσεις! :-Ρ
Post a Comment
<< Home