A brokendown piece of meat

Αν ο κινηματογράφος είναι ένα momentum καρέ, η ζωή είναι ένα momentum επιλογών.

Ο Aronofsky αφού συνέθεσε το ρέκβιεμ των ονείρων επέλεξε να ακολουθήσει με μια σονάτα για αυτούς που δεν αφουγκράζονται τη στιγμή όπου η ρυθμική ακολουθία των επιλογών τους τους ζητά ένα κρεσέντο, για αυτούς που στο momentum της στιγμής προτιμούν να πάνε ένα βήμα πίσω, για αυτούς που όταν αποφασίζουν να κινηθούν το τέμπο έχει χαθεί. Οι σκηνές, όπου οι πρωταγωνιστές του δράματος καταλαβαίνουν ότι το ήταν χάνεται και ότι το είναι απαιτεί μια άλλα λύση, δομούνται έτσι που να θυμίζουν την άρνηση της αφύπνισης σε μια απέλπιδα προσπάθεια επιμήκυνσης του ονείρου.

Και εσύ φίλε μου πού οδεύεις,
μόνος στο φως προς το σκοτάδι;
Καμίνι μέσα στο κεφάλι έχεις
και δύο μάτια στο χρώμα της φωτιάς.

Το σαρκίο του Rourke φαντάζει η βέλτιστη επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, δυο μάτια, που φεγγίζουν πού και πού, προδίδουν ότι υπάρχει ακόμα ψυχή μέσα σε ένα πρησμένο από μύες σώμα. Η ιστορία του πρωταγωνιστή παλαιστή μοιάζει με μια παρτίδα σκακιού, το τέμπο της ζωής του χάνεται και αυτός προσπαθεί με ό,τι του έχει απομείνει να το ξανακερδίσει. Η παρτίδα φαίνεται να αλλάζει, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει το τέμπο που έχτισε μια ζωή μέσω των επιλογών του.

Ο βρυχηθμός της πόλης αντηχεί μέσα μου,
νιώθω κουφάρι εν μέσω κουφαριών,
πρόσωπα κενά καλλωπισμένα αντικρίζω
πρόσωπα που διαθλούν το εξαθλιωμένο μου εγώ
και εσύ φίλε μου δεν ξέρεις γιατί μιλάω
και εγώ ντρέπομαι να σου το πω.

Ο Aronofsky επιλέγει πολλές φορές να μην εξηγεί μέσω του λόγου αλλά μέσω της εικόνας και της ηχητικής υπόκρουσης. Τα βλέμματα εκβάλουν τον εσωτερικό κόσμο των κατόχων τους, τα καρέ στοχεύουν πολιτικά και ο ρυθμός ακολουθεί την άρρυθμη καρδιά ενός παλαιστή σε πτώση.

Υ.Γ.: Αν και λείπει από το soundtrack το "Another piece of meat" των Scorpions, στα αυτιά μου αντηχούν ακόμα οι στίχοι του.