Ένα εμβατήριο φτάνει στο κέντρο της πόλης

Παρασκευή βράδυ στο πηγαιμό για τους Tuxedo Moon. Το ίδιο πρωί οι Μεγάλες Εκλογές είχαν τελειώσει και σχεδόν ταυτόχρονα η Μακεδονία είχε αναγνωριστεί. To ίδιο αυθόρμητα (με την αναγνώριση) διοργανώθηκε και πορεία από τις σχετικές όμαδες για την αντίστοιχη διαμαρτυρία (και καλά κάναν τα παιδιά δηλαδή). Κάπου στην Ακαδημίας οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν και ως (όχι και τόσο) καλός blogger είπα να αποθανατίσω το ευτυχές γεγονός.

Έλα όμως που κάποιος από την ομάδα περιφρούρησης (της διαδήλωσης ντε) με πρόσεξε και επέμεινε να σβήσω την εν λόγω φωτό - αρχικά το πήγε για όλη την memory card αλλά πάλι καλά. Με επιχειρήματα λοιπόν του στιλ "Έλα, έλα", "Άντε γρήγορα" και λοιπή body language "πείστηκα". Η προσέλευση του ιππικού (βλ. παπάκι με ενισχύσεις) ομολογώ πως ήταν το κυρίως πιάτο της επιχειρηματολογίας όμως. Ούτε η διαπίστωση ότι η τσαλακωμένη εφημερίδα στις τσέπες μου ήταν η Athens Voice κι όχι η Βαβυλωνία, ούτε το απλό γεγονός ότι σημαίες κι όχι πρόσωπα φαίνονταν στην (μάλλον κακής ποιότητας ούτως ή άλλως) φωτό, μπόρεσε να πείσει τους αυτοπαποκαλούμενους "κακούς" (κατόπιν ερωτήσεως μου) για το μη αγενές των προθέσεων μου. Ας είναι όμως - έστω και άνευ εικόνας, κάτι έφτασε εκεί έξω. Ε; Πέρα από όσα κατέγραψαν δηλαδή οι (εφάμιλλοι σε πλήθος με τη μάζα των διαδηλωτών) φωτογράφοι στην αρχή της πορείας... Και τα οποία θα είναι ήδη στα ΜΜΕ υποθέτω...

Σημειώνω, λοιπόν, ένα σχεδον συνηθισμένο συμβάν στο ημερολόγιο του χρόνου - στα ηχεία ο Κ.Β. - για όλα τα ιστολόγια που τυγχάνει να έχουν και δικαίωμα και λόγο ύπαρξης. Άν και μάλλον τίποτα καινούριο γενικά, σε μένα τον slow-learner, κάτι μου είπε. Την άλλη φορά θα ξέρω. Περί φωτογραφίας υπό ιδιαίτερες συνθήκες, περί τις στάσεις και τις συμπεριφορές κάποιων εκεί έξω και περί του ότι όπως έχουν τα πράγματα τώρα κάποια πράγματα επιτρέπονται, ενώ αν περάσει η άποψη αυτών, πολύ λιγότερα θα.