Ακατάληπτο

Άγγελοι προδίδουν ένοχα μυστικά,
ηδονίζονται σαν ουλές κάτω από ακροδάχτυλα
γευόμενοι αίματος αλμύρα , σαρκός ιδρώτα,
οσμή πόθων και αγκομαχητών.

Και εσύ μόνε μου διαβάτη
ποιόν ονειρεύεσαι τη νύχτα;
ποθείς και εσύ σκονισμένους παραδείσους;
κήπους που το ξερό θυμάρι κυριαρχεί;

Θυμάσαι το γέλιο της;
σε κυνηγά ακόμα το άρωμά της;
ήσουν εσύ ή άλλος που την γευόταν;
φώναζε το όνομά σου σαν την έπαιρνε η λήθη;

Γλυκέ άγγελέ μου εσύ ποιόν καλείς τη νύχτα,
σαν όλα γύρω σου συστρέφονται,
σαν περνούν τα πάθη σου των πόρων σου την πόρτα;
ποιόν, σαν όλα γύρω σου μέσω του έρωτα ωσμωθούν;