Εμπρός για μια νέα Βάρκιζα.

12 Φεβρουαρίου 1945 υπεγράφη η παράδοση του ΕΛΑΣ, η ηγεσία της τότε αριστεράς παρέδωσε τα όνειρα ενός κομματιού του λαού για ανεξαρτησία, για ένα σοσιαλιστικό αύριο. 70 χρόνια μετά φαίνεται ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Μια φίλη προ ημερών μου απάντησε ότι “οι άδειοι τενεκέδες κάνουν πολύ θόρυβο”, όταν, ακόμα πιστεύοντας ότι η σημερινή ηγεσία της αριστεράς πάει να αλλάξει κάτι, την ρώτησα “αν δεν πάνε να αλλάξουν κάτι, γιατί ο τόσος θόρυβος;”. Και τότε ο ανομολόγητος φόβος, που είχα μέσα μου, άρχισε να μορφοποιείται. Ο Σύριζα είναι το άλλοθι του ότι δεν γίνεται αλλιώς, είναι το νέο περιτύλιγμα του μνημονίου, είναι μια ακόμα εφεδρεία του συστήματος.

Ο φόβος θολώνει το μυαλό το ίδιο με την ελπίδα. Αλλά, χθες ψηφίσαν Προκόπη Παυλόπουλο για πρόεδρο, και σήμερα υπέβαλαν αίτημα για παράταση της δανειακής σύμβασης. Μας λένε για το τελευταίο, δεν είναι το μνημόνιο. Δεν είναι Γιάνης, είναι Γιανάκης.

Έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια λέγονται. Η πίεση από όλες τις μεριές, και η ευθύνη για το μέλλον ενός λαού λυγίζει συνειδήσεις, χαρακτήρα. Συνθηκολογείς. Αλλά μέσα μου γρυλίζει κάτι, ίσως ανεύθυνα και θυμικά, “καλύτερα ένα Κούγκι¨.

Επαληθεύοντας το προφανές

Νιώθω μεγάλη χαρά όταν ξεπερνώ την ηλιθιότητά μου επαληθεύοντας το προφανές.

Olympics: από το Black Power στην ηλιθιότητα

Στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1968 δύο μαύροι αθλητές σήκωσαν τις γροθιές τους κατά την απονομή των μεταλλίων σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Υπέστησαν την κατακραυγή από τους τότε εκπροσώπους του Ολυμπιακού ιδεώδες, και από τα μίντια. Σήμερα, μια αθλήτρια αναδημοσιεύει ένα ανέκδοτο σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης και επειδή θεωρείται το ανέκδοτο ρατσιστικό την κατατρέχουν σχεδόν οι ίδιοι μηχανισμοί.

Είναι απαράδεκτο οι άνθρωποι να διώκονται για τα πιστεύω τους, και ειδικά όταν υπερασπίζονται ανθρώπινα διακαιώματα. Είναι γελοίο και θλιβερό μία αθλήτρια να αποκλείεται από τους Ολυμπιακούς αγώνες για ένα ανέκδοτο. Με ενοχλεί έντονα ότι την αναγκάσανε να απολογηθεί για το ανέκδοτο αυτό και με εκνευρίζει ότι το ανέκδοτο αυτό είναι απλά η αφορμή να διώκεται η αθλήτρια για τα φρονήματά της. Ναι, η κοπέλα είναι μάλλον εθνικόφρων και τι σημαίνει αυτό; Η δημοκρατία ανέχεται όλες τις πεποιθήσεις, όσο και να μη μας αρέσουν. Όσο διώκεται μια ιδέα, τόσο πιο ισχυρή γίνεται. Όταν αυτό μάλιστα γίνεται μέσα σε μια δημοκρατία, τόσο πιο αδύναμη γίνεται η δημοκρατία αυτή.

Αν έχει δίκιο, μάλιστα, ο Α.Γεωργιάδης ότι στην κοπέλα δε δόθηκε καν το δικαίωμα να απολογηθεί πριν τη στείλουν σπίτι, τότε συμφωνώ μαζί του ότι στην υπόθεση αυτή παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα της Β.Π.  και θύτες είναι οι φαινόμενοι ως υπερασπιστές τους. Αλλά το ότι οι ίδιοι άνθρωποι που καμαρώνουν τους αθλητές του 1968 για το θάρρος τους,  διώκουν, μαζί με τους ίδιους μηχανισμούς που εξοστράκισαν τους αθλητές αυτού, μια αθλήτρια για ένα ανέκδοτο, αυτό είναι μάλλον ένα σύγχρονο αστείο.

Ξεπέρασε τον φόβο σου

Μου λες, προτιμώ να έχω μια κακοπληρωμένη δουλειά παρά να μείνω άνεργος. Μου λες, θέλω να έχω φάρμακα για τη μάνα μου, να παίρνουν οι δικοί μου τη σύνταξή τους, θέλω να μπορώ να κάνω ένα προγραμματισμό στη ζωή μου. Μα πού ζεις; Δε βλέπεις πόσα από όσα θεωρούσες δεδομένα έχουν αλλάξει; Τι νομίζεις ότι θα μείνει; Δεν έχεις δει τι σημαίνει ελαστική εργασία; Την αδελφή σου την βλέπεις; Και όλα αυτά που γινόντουσαν στη ζούλα, τώρα θα γίνονται νόμιμα. Αυτό θες για εσένα; για τα παιδιά σου;

Και αν κάποια μέρα τα παιδιά σε ρωτήσουν, γιατί δε σταμάτησες τη διάλυση όλων αυτών των  πραγμάτων που έκαναν τις δικές μας ζωές καλύτερες από τις δικές τους, τι θα τους πεις; Φοβήθηκα, θυσίασα το μέλλον σας για ένα λιγότερο δυστυχισμένο παρόν. Τι θα τους πεις κουμπάρε;

Μου λες, φοβάμαι το άγνωστο, μου λες, μια δυσάρεστη αλλά ασφαλής προοπτική  είναι καλύτερη από ένα αβέβαιο μέλλον. Να σου πω και εγώ δεν είμαι σίγουρος, αλλά δες το όπως μία σχέση, πώς σου φαίνεται να μένεις με κάποια που σου κάνει τη ζωή κόλαση μόνο και μόνο από το φόβο μήπως δε βρεις κάποια να σε αγαπά; Πόσο φοβικό σου φαίνεται αυτό;

Και έχεις δίκιο φίλε μου δεν έχω παιδιά, και είμαι περισσότερο διατεθειμένος να πειραματιστώ. Ναι, και μιλάω εκ του ασφαλούς από το εξωτερικό. Αλλά, εδώ που βρεθήκαμε κουμπάρε, σου λέω έχε περισσότερο θάρρος από εμένα, καλύτερα ένας δρόμος σε ένα ριψοκίνδυνο άγνωστο παρά μια ζωή αυξανόμενης μιζέριας.

Δεν μπορώ να σου πω ότι αν αποφασίσεις να συνταχθείς με την αριστερά όλα θα είναι καλύτερα την επόμενη μέρα. Όχι, το πιο πιθανό είναι ότι θα περάσουμε μια παρατεταμένη επώδυνη περίοδο. Αλλά καμία ουσιαστική αλλαγή δεν έρχεται δίχως πόνο. Μόνο μη φοβηθείς να αλλάξεις.

As it began

It was a bright cold day in April, and the clocks were striking thirteen. (1984, G. Orwell)

Terror is the best way to control our thoughts,
to control the masses and their emails.

If you are innocent, you have nothing to fear. So, are you?

Hush now baby, baby, don't you cry.
Mama's gonna make all your nightmares come true.
Mama's gonna put all her fears into you.
Mama's gonna keep you right here under her wing.
She won't let you fly, but she might let you sing.
Mama's gonna keep baby cozy and warm.
Ooooh baby, ooooh baby, oooooh baby,
Of course mama's gonna help build the wall. (Mother, Pink Floyd)

And it is not April fool?

Νόστος

Τελευταία, γουστάρω όταν ερημώνουν τα γραφεία του πανεπιστήμιου να ακούω στους διαδρόμους "Είμαι αϊτός χωρίς φτερά" από τον Μπιθικώτση, "Τα κορμιά και τα μαχαίρια" από την Αρβανιτάκη και ό,τι άλλο δεν έβαζα να ακούσω στο γραφείο όσο ήμουν στην Ελλάδα. Μέχρι και τη Μελίνα Κανά έμαθα, όταν φτάσω να ακούω Καζαντζίδη γυρίζω πίσω.

il était une fois... l'Espace (La Grèce)

Όταν η πραγματικότητα γίνεται εξωπραγματική, ίσως ήρθε ο καιρός να πούμε ένα παραμύθι για να νιώσουμε κομμάτι αυτού του κόσμου πάλι.

A statement, a vision, and many promises.

A statement,



a vision,



and many promises.

Η ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών ως δείκτης δημοκρατικότητας

Όταν μια κεντρική τράπεζα μπορεί να κινδυνεύει από τον έλεγχο μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, καθώς μέλος της κυβέρνησης μπορεί να μετέχει στο νομισματικό συμβούλιο, ο Barroso δεν ανέχεται την αντιδημοκρατική εκτροπή και δηλώνει:

"We do not want a shadow of doubt on respect for democratic principles and values to remain over the country any longer,"

και η Ευρωπαϊκή Ένωση προχωρεί σε μέτρα εναντίον του εκτροπέα. Και αν δε σας φαίνεται ως αντιδημοκρατικό μίασμα η κυβέρνηση αυτή, την κατηγορούμε ότι προσπαθεί να ελέγχει τους δικαστές μέσω ηλικιακών κριτηρίων, καθώς τους συνταξιοδοτεί όλους στα 62, το οποίο είναι και το γενικό όριο συνταξιοδότησης στη χώρα. Θυμίζουμε ότι η ΕΕ απαγορεύει τις ηλικιακές διακρίσεις στην εργασία (Directive 2000/78/EC). Τέλος, κινδυνεύουν τα προσωπικά δεδομένα των πολιτών της χώρας αυτής, διότι η National Agency for Data Protection αντικατέστησε τη Data Protection Commissioner's Office ως αρχή προστασίας δεδομένων.

Να ένα ακόμα παράδειγμα που μας κάνει να καταλάβουμε ότι για την ΕΕ προέχει η δημοκρατία.

Το φαινόμενο GAP ΑΕ

Αυξάνει το έλλειμμα κατά 3%, σε μισό χρόνο βυθίζει μία χώρα, σε ένα χρόνο μία ήπειρο και στα δύο χρόνια κινδυνεύει όλος ο πλανήτης. Όμως, είναι ο μόνος σύγχρονος "σοσιαλιστής " που κάνει τον καπιταλισμό να τρέμει.

Υ.Γ.: Η γελοιογραφία είναι του Γιάννη Ιωάννου και δημοσιεύτηκε
στις 2/11/11 στο Έθνος

Ο συντεταγμένος φόβος του κράτους

προς τους πολίτες.

Το τέλος του φόβου

Το τέλος του φόβου... by magiconteam

Ένα αυτοαπαξιούμενο πολιτικό σύστημα

15:30 Σε μια σχεδόν άδεια βουλή μια απούσα κυβέρνηση ζητά ψήφο εμπιστοσύνης για να μην "καταρρεύσει" το σύστημα. Το πολιτικό σύστημα δεν έχει χάσει μόνο την επαφή με τους πολίτες, έχει χάσει επαφή με τον εαυτό του.

Γκρεμίζοντας και χτίζοντας

Η τελειότητα υπάρχει μόνο στο μυαλό, όσο και να προσπαθούμε
η ατελής πραγματικότητα μας προσγειώνει.

Black Duck

Όσο περισσότερο φωνάζεις, τόσο λιγότερο ακούγεσαι.