Υπάρουν βρικόλακες εδώ...;

... ή έχει μόνο cyborg o βυθός;

Ο λόγος για το τριήμερο του Infest το Σαβ/κο που μας πέρασε. Είπα να το τιμήσω έστω μια φορά πριν φύγω έστω και για μια μέρα... Και δεν έκανα κι άσχημα νομίζω. Το Infest είναι ίσως το μεγαλύτερο φεστιβάλ industrial/electronic/ebm/gothic στη Μ. Βρετανία (και από ότι μου είπε και ένας Αμερικανός DJ με τον οποίο μίλησα εκεί ούτε στις Ηνωμένες Πολιτείες γίνονται τόσο πολυπληθείς συγκεντρώσεις τέτοιου τύπου). Για αυτές τις τρεις μέρες λοιπόν το καθόλα φιλήσυχο Bradford δέχτηκε επισκέψεις από δεκάδες αν όχι εκατοντάδες goth (ελλείψει περισσότερο γενικού όρου). Το μέρος ήταν η φοιτητική λέσχη και ο κόσμος που θα έμενε και τις τρεις μέρες θα ζούσε σε ξενοδοχεία και ξενώνες γύρω από τη λέσχη. Πολιτισμένες και urban καταστάσεις - όχι λάσπη, όχι βροχή... - για να ταιριάζει και με το γενικότερο ύφος.

Το πλήθος μαυροφορεμένο κατά κύριο λόγο. Τα hair extensions πολλά και διαφόρων χρωμάτων, το βίνιλ άφθονο. Διάφορα παράξενα τεχνο-αξεσουάρ (από αντιασφυξιογόνες μάσκες ως προσωπεία τύπου Borg) και πολύχρωμο μακιγιάζ (φωσφοριζέ χρώματα κατά προτίμηση) όλων των χρωμάτων (αλλά η βάση πάντα λευκή) για άντρες και γυναίκες. Εξωφρενικά ψηλοτάκουνες μπότες με μεταλλικές (ή γυαλιστερές τουλάχιστον) επιφάνειες ή απλα "φλοκάτη" γύρω τους. Λουριά και αλυσίδες. Ρούχα ασύμμετρα με τρύπες σε απρόβλεπτα μέρη, πλαστικά ή δερμάτινα, και είτε πολύ βαριά είτε σχεδόν ανύπαρκτα. Υψηλό ποσοστό από φουστες (ανεξαρτήτου φύλου). Ηλικίες από early-20s ως late-40s κάπου αλλά που και που πετύχαινες και μεγαλύτερους/μικρότερους. Κορσέδες - πολλοί και στενοί. Ο μέσος όρος στα ύψη που συναντά κανείς είναι αφύσικος - πολλούς/ες πρέπει να σηκώσω το κεφάλι για να τους δω (και δεν μου συμβαίνει συχνά). Σι-θρου δίχτυωτα top. Tόσα πολλά piercings που δεν προκαλούν αίσθηση. Και φυσικά πήχτρα - οι παλιοί είπαν ότι από τα τελευταία τρία χρόνια, φέτος είχε τον περισσότερο κόσμο. A new power is rising (?)...

Ο χώρος ήταν τεράστιος. Στη μια μεριά λειτουργούσε ένα μπαρ και μια καντίνα για τις διατροφικές και "αλκοολικές" ανάγκες. Το μεγαλύτερο μέρος ήταν αφιερωμένο σε πάγκους που πουλάγαν CD (όπου με περίμενε μια πρωτοφανής έλλειψη ακουσμάτων), μπλουζάκια, φορέματα, κορσέδες (το τυρί...), φωσφοριζέ πλαστικά στικ, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια και piercings τόσο πλαστικά όσο και μεταλλικά/ασημένια. Εντύπωση μου έκαναν ένα πραγματικό μικρό μαχαίρι (ναι, έκοβε κανονικά) και ένα μπλουζάκι με μια δισκέτα 5 1/4" κολλημένη για στάμπα... Ό,τι χρειάζεται κανείς δηλαδή... Μια ταμπέλα πάνω από ένα πάγκο έλεγε: "We have: lighters, umbrellas, eyeliner".

Και στη σκηνή; Ο καπνός άφθονος, τα οπτικά εφέ αναπόσπαστο στοιχείο. Καθώς και οι υπερβολές των "ερμηνευτών". Είδα μόνο 4 συγκροτήματα (Combichrist, Plastic, Proyecto Mirage και Suicide Commando - μόνο τους τελευταίους ήξερα) τα οποία παίξαν περίπου μια ώρα το καθένα με 45άλεπτα διαλείμματα. Οι δύο πρώτοι μου φάνηκαν απλά να θέτουν το ρυθμό. Ενοχλητικά ευχάριστος θόρυβος και μινιμάλ στίχοι που κυμαινόταν από το επαναλαμβανόμενο στο ξεσηκωτικό και πάλι πίσω. Και η αίσθηση ότι το τέλος έρχεται:-) Θα αφήσω το (χωρίς ήχο) ΑVI να "μιλήσει" (3.2ΜΒ).



Στα διαλείμματα η μουσική συνεχίζεται από DJ (ναι, πάλι αυτή μεταξύ άλλων) και κάποιοι χορεύουν(AVI 3.7MB).Λίγο πρίν το τέλος των Plastic, διακοπή ρεύματος. Ή για την ακρίβεια σήμανε συναγερμός για φωτιά. Όλοι έξω για να καταλάβουν ότι είναι λάθος. Το ίδιο είχε συμβεί και την προηγούμενη και το ίδιο θα συνέβαινε και πάλι αργότερα το βράδυ.



Και μετά συνέβη κάτι τρομερό. Η πίστα είχε αδειάσει και στη σκηνή εμφανίστηκαν σχεδόν ντροπαλά, οι Proyecto Mirage, ένας άντρας και μια γυναίκα. Αμέσως πιάσανε τα πλατό και η πίστα γέμισε. Ήταν απίθανο πως σε λίγα λεπτά όλοι αρχίσαμε να χορεύουμε και να πηδάμε πάνω κάτω σε ασταμάτητο, επαναλαμβανόμενο beat. Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν πόσο ωμό ήταν όλο αυτό. Όταν η industrial συναντά την dance. Ασταμάτητοι πραγματικά παίζοντας προγραμματισμένα samples με χειρουργική ακρίβεια στις επίπτωσεις που είχαν πάνω μας. Ο τύπος απλά κουνούσε τα χέρια του πάνω από μια κονσόλα και μαγικά ο ήχος παραμορφωνόταν, πήδαγε, κλιμακωνόταν. Η γυναίκα ούρλιαζε ακατάληπτα σε ένα τηλεβόα ο οποίος σημάδευε το μικροφωνο ή συνόδευε το έτερον ήμισυ στα παράξενα "όργανα" τους (γιατί πικάπ δεν ήταν πάντως). Πραγματικά ηλεκτρονική μουσική. Και μια εμπειρία από αυτές που αν είσαι 10 χρόνια νεότερος σε κάνει να λες "όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν κι αυτούς". Και "αυτοί" να αγαλλιάζουν - κάθε φορά που "έπεφτε" το beat και άρχιζε να χτυπάει μέσα μας, η τύπισσα πήδαγε πάνω κάτω ακόμα πιο πολύ και ο άλλος τη συνόδευε όσο μπορούσε και με ένα τεράστιο χαμόγελο που άπτοταν του πόνου, χωρίς να σηκώνει κεφάλι ή να παίρνει τα χέρια απο ό,τι έκανε παρά μόνο για να δώσει το σήμα να ξεκινήσουμε, ξανά και ξανά... Τρομακτική ενέργεια... Όσο και αν έψαξα για MP3 δε βρήκα κάτι, οπότε θα πρέπει να αρκέσουν αυτά (χωρίς ήχο πάλι): 1 (3ΜΒ), 2 (4ΜΒ). H χαμηλή ποιότητα τους αδικεί αλλά φαντάζομαι καλύτερα από το τίποτα...

Μετά ότι και να ακολουθούσε θα ήταν μάλλον ανεπαρκές και δεν είναι καθόλου παράξενο ίσως που οι SC μου φάνηκαν απλώς πολύ καλοί. Ίσως να 'ναι και λίγο περασμένοι πια. Παρόλο που τα τραγούδια ούρλιαζαν αυτοκτονία, θάνατο και κόλαση (με τις αντίστοιχες στατικές φωτό και τρίβια να προβάλλονται πίσω) και τον τραγουδιστή να εμφανίζεται για ένα τραγούδι με ζουρλομανδύα (!), το κέφι συνέχιζε διαβολεμένο (κυριολεκτικά ίσως). Τα encore δύο και το αποκορύφωμα.

Κι από τις 12 ως τις 2 μετά την απαραίτητη όπως φαίνεται δεύτερη διακοπή ρεύματος χορός σε δύο πίστες από DJ. Καθόλου άσχημα... Επειδή οι φωτογραφίες μου θα αδικούσαν το συμβάν, θα παραπέμψω στη σχετική σελίδα του φεστιβάλ (η οποία δυστυχώς υπολειτουργεί). Για περαιτέρω "θέαμα" δείτε τις σειρές μας τα goth πάνε στο λούνα παρκ 1 και 2.

(Κάπου εν μέσω όλων αυτών υπάρχουν πολλές κοινωνιολογικές αναλύσεις του φαινομένου που μπορούν να γίνουν. Προσωρινά όμως θα αρκεστώ να φανταστώ πως θα είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά αυτών των παιδιών:

-Τα κοριτσάκια θα φοράνε τα μαύρα ροζ και τα αγοράκια τα μαύρα μπλε ρουχαλάκια. Αλλιώς φωσφοριζέ.
-Κανένα δε θα βλέπει τον ήλιο πολύ - να μάθουν να παίζουν στην παιδική χαρά υπο το φεγγαρόφως με τα παιδάκια των υπόλοιπων του Οίκου.
-Θα είναι τα μόνα μωρά στο παιδικό σταθμό με πολλά μαλλιά (extensions φσκα.
-Άσε που μετά θα έχουν και άλλα προβλήματα.

Αυτά. Άντε γιατί έχουμε και άλλο post.)