Ένα παράξενο πράγμα ε;

Μόλις είχα γράψει το προηγούμενο post και εμφανίστηκε το παραπάνω νέο στην οθόνη μου.
Σύμφωνα με αυτό (και την περίπου ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων που το ακολουθεί) υπάρχει μια σκέψη να διορθώνονται γραπτά όχι από καθηγητές/δασκάλους αλλά από υπολογιστές. Και δεν αναφέρομαι σε πολλαπλής επιλογής (το οποίο γίνεται και είναι δύσκολο να φέρει κανείς αντίρρηση) αλλά σε εκθέσεις ιδεών από μαθητές με ηλικίες αντίστοιχες του λυκείου και γυμνασίου αλλά και για εισαγωγή σε Πανεπιστήμια.

Παρόλο που δεν είναι ακριβώς ξεκάθαρο σε πιο επίπεδο η τεχνολογία υπάρχει αυτή τη στιγμή, δεν είναι πολύ μακριά το ενδεχόμενο να γίνουν πράξη όλα αυτά. Και για το ενδεχόμενο απλώς είναι πολλά που μπορούν να γραφτούν. Για παράδειγμα, κατά πόσο θα είναι δυνατό να "προαναλυθεί" το σύστημα ώστε κάποιος που πάρει το τεστ μερικές φορές (ή δει τα προηγούμενα τεστ και τη βαθμολογία που πήραν το καθένα) να μπορεί να καταλάβει πως λειτουργεί και να πάει καλά σε ένα διαγώνισμα γράφοντας επίτηδες γραμματικά και συντακτικά σωστές προτάσεις που δε θα βγάζουν κανένα νόημα όμως [βλ. "Τα μαθηματικά είναι πράσινα" (c)];

Στο ίδιο μήκος κύματος, το λογισμικο αυτό θα είναι "ανοιχτό" ή κώδικας τα δικαιώματα του οποίου θα μπορεί να αγοράσει και χρησιμοποιήσει ένα σχολείο/πανεπιστήμιο; Στη πρώτη περίπτωση το προηγούμενο σενάριο της ανάλυσης θα είναι τετριμμένο - ειδικά μετά από την βοήθεια των αναμφισβήτα άπειρων καλοθελητών που θα ενσκύψουν στο ζήτημα. Στη δεύτερη περίπτωση το να καταλάβει κανείς πως λειτουργεί ένα πρόγραμμα διόρθωσης θα είναι πιο δύσκολο - όσο το να κατάλαβεις πως λειτουργούν τα Windows περίπου (που μου θυμίζει διάφορα θέματα αξιοπιστίας, ακρίβειας αποτελεσμάτων κλπ κλπ - τουλάχιστον όμως θα είναι αισθητικά ωραίο πακέτο). Μπορεί δηλαδή το να γίνει δεκτός κάποιος σε ένα Πάν/μιο να είναι αντίστοιχο του σημερινού να αποκτήσει πρόσβαση σε έναν υπολογιστή.

Ακόμα και αν ένα πρόγραμμα "μάθει" διορθώνοντας μαζί με ανθρώπους τα εκατομμύρια κείμενα που αναφέρει το άρθρο μου φαίνεται πραγματικά εκπληκτικό ότι κάτι τέτοιο δουλεύει με ποσοστά επιτυχίας άνω του 85%. Θα πρέπει να πειστώ με τρανταχτά επιχειρήματα - κάτι παραπάνω από απλώς ένα τεστ Turing. Αν το ζήτημα είναι να διορθώνονται σωστά (αντί για απλώς γρήγορα) τα γραπτά, κάτι τέτοιο θα είναι πολύ δύσκολο όμως.

Φυσικά, τα παραπάνω ισχύουν μόνο για τα Αγγλικά. Κάθε γλώσσα θα πρέπει να έχει το δικό της πακέτο και φαντάζομαι ότι όσο απομακρύνεται κανείς από τις "δυτικές" γλώσσες τα πράγματα θα γίνονται όλο και πιο πολύπλοκα. Αν κρίνει κανείς μάλιστα από τα επίπεδα των αυτοματοποιημένων μεταφράσεων, ο στόχος απέχει πολύ ακόμα από το να πραγματοποιηθεί.

Ο αντίλογος είναι ίσως ότι και το τωρινό σύστημα με την εξ ολοκλήρου ανθρώπινη εξέταση κάθε άλλο παρά τέλειο είναι. Τουλάχιστον όμως όπως έχουν τα πράγματα τώρα μπορείς να ελπίζεις ότι θα πέσεις σε έναν εξεταστή που θα είναι αρκετά ευαίσθητος να πιάσει τον τυχόν ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης σου. Κάτι που είναι πολύ εύκολο να προσπεραστεί ως στατιστική ανωμαλία στο μοντέλο με το οποίο θα έχει προγραμματιστεί το πακέτο διόρθωσης. Άραγε τα παραπάνω τι βαθμό θα έπαιρναν;