Μηχανή ολικής αντίληψης*

Όντως, είμαι πιο νόστιμος από τον Α1. Το βλέπω καθαρά, όταν βγαίνουμε μαζί, οι γυναίκες κοιτάζουν εμένα κι όχι αυτόν. Εκτός από εκείνη την περίεργη τότε στη Νέα Σμύρνη. Μπορεί να της αρέσουν τα αγοράκια, δε φταίω εγώ, άλλωστε ο Α1 μικροφέρνει. Δε θα ήθελα να είμαι έτσι ούτως ή άλλως.

Ο Α2 είναι περίεργη υπόθεση. Υπερτερώ σε κάποιους τομείς, αλλά έχει κι αυτός τα πλεονεκτήματά του. Άλλο στιλ τελείως, πιο αθλητικός εκείνος, χαζογκόμενος βέβαια, αλλά στην παραλία δεν πιάνω μία μπροστά του.

Με τον Α3 ισχύει ακριβώς η αντίθετη κατάσταση. Ο Α3 δεν είναι τίποτα ενδιαφέρον εμφανισιακά, αλλά όλη η εξιστενσιολιστική μου βιβλιοθήκη δε φτάνει για να αντιμετωπίσει τη διάνοια που εκπέμπει. Πρέπει να φροντίσω να μη βρίσκεται στην παρέα όταν βγαίνω με κουλτουριάρες. Μου την έφαγε εκείνη τη μελαχρινή, κι ας μου έμεινε εμένα το νορβηγικό ομοίωμα τής Γκουίνεθ Πάλτροου (στο ακόμα πιο άχαρο). Ε, μόνο εγώ είχα απομείνει! Η μελαχρινή ομως ήταν η αληθινή θεά. Τι γυναίκα, απίστευτο! Και διάλεξε εκείνον...

Ο Α4 είναι λιγότερο γυμνασμένος, αλλά πιο κοινωνικός και ευχάριστος. Ο Α5 είναι χοντρός, αλλά πιο λεφτάς. Ο Α6 δεν ξέρει να φέρεται, αλλά είναι κούκλος στο πρόσωπο. Ο Α7 δε λέει πολλά από εμφάνιση, αλλά είναι σοβαρός, ευγενικός και δουλευταράς. Ο Α8 είναι πολύ κοντός, αλλά η φήμη για τις ικανότητές του στο κρεββάτι έχει φτάσει μέχρι τα περιοδικά. Ο Α9 είναι τελείως χαμένο κορμί, αλλά έχει πολύ επιβλητικό στιλ. Ο Α10...

Καταλαβαίνεις λοιπόν που το πάω? Το ότι με ερωτεύτηκες είναι απλώς μια συγκυρία. Δεν υπερτερώ καθαρά σε σχέση με κανένα γνωστό μου. Ό,τι πλεονέκτημα έχω σε σχέση με τον έναν, γίνεται μειονέκτημα όταν συγκρίνομαι με τον άλλον. Είναι προφανές, πάντα ήταν. Στην πραγματικότητα ούτε τον εαυτό μου δεν μπορώ να πείσω ότι αξίζει να είμαι εγώ.

Αν δεν μπορούσαμε να κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλό μας, δε θα υπήρχαν οικογένειες.

*Eμπνευσμένη από την αντίστοιχη μηχανή-τερατούργημα στο "Hitchhiker's Guide to the Galaxy" του Douglas Adams, Pan Macmillan Publications.