Αποχωρισμοί
Ξέρω μια κοπέλα που στους αποχωρισμούς, όταν κάποιος ή η ίδια φεύγει για άλλη πόλη ή και άλλη ήπειρο, απλώς μπαίνει στο αυτοκίνητο κι εξαφανίζεται χωρίς να αποχαιρετήσει κανέναν, κι ας έχουν διοργανωθεί του κόσμου οι φιέστες για χάρη της. Δεν τα αντέχει τα αντίο.
Ούτε κι εγώ τα αντέχω, αν και τείνω να τα συνηθίσω πια. Εξαρτάται κι από το τι άτομο σου φεύγει ή αφήνεις. Ο πιο ψύχραιμος τρόπος να το δει κανείς εμφανίζεται στο The Sixth Sense, όπου ο γιατρός Malcolm Crowe (Bruce Willis) έχει βοηθήσει το μικρό φρικιό Cole Sear (Haley Joel Osment) να αντιμετωπίσει την κατάσταση με τα φαντάσματα που βλέπει. Ο Cole αντιλαμβάνεται ότι εκείνη η συνάντησή τους θα ήταν η τελευταία.
Cole: We can pretend we ‘re gonna see each other tomorrow. Just pretend.
Malcolm: See you tomorrow, Cole.
Διάβαζα σε μια παλιά συνέντευξη του Ντίνου Σαδίκη τη διαπίστωσή του ότι τα πιτσιρίκια δεν έχουν την αντίληψη του αύριο – κι ούτε θέλουν. Μεγαλώσαμε όμως. See you tomorrow, baby.
Αναρτήθηκε από Thrass στις 3/18/2006 02:15:00 PM
5 Comments:
A, να χαθείς και τρόμαξα. Φιλάρες.
:)
Αυτή τη φορά δεν ήμουν εγώ αυτός που έφυγε, Κωσταντίνα. Αλλά έτσι πάνε αυτά.
Η έλλειψη του χθες γεννά την άγνοια για το αύριο, ως ενήλικοι μπορούμε να τρέχουμε απλώς για να αποφύγουμε το χθες. Το ειρωνικό είναι ότι όσο περισσότερο τρέχεις προς το μέλλον τόσο χθες αποκτάς. Η λύση είναι να χάσεις το χθες, οπότε και δε σε νοιάζει το αύριο, δηλαδή γεροντική ανία σε συνδυασμό με αμνησία. Δεν έρχομαι από κάπου, άρα δεν πάω κάπου.
Αποχωρισμός; Γιατί, σε ξέρω;
Το ειρωνικό είναι ότι όσο περισσότερο τρέχεις προς το μέλλον τόσο χθες αποκτάς.
Υπάρχει και η μέθοδος "Χουβενάλ Ουρμπίνο" (από τον ήρωα του Μάρκεζ στο Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας), κατά την οποία τρέχεις τόσο πολύ, μέχρι θανάτου, που δε μένει καθόλου χρόνος για να θυμάσαι. Αλλά έχεις δίκιο, δε δουλεύει πάντα.
Κι εγω ετσι εξαφανιζομαι. Ισως βοηθαει το μεγεθος μου επειδη ειμαι μικροσκοπικη και μπορω να κρυφτω σε πακετο τσιγαρα που προκειται να πεταχτει. Πρεπει να το αλλαξω αυτό
Post a Comment
<< Home