Εις ανάμνηση: Σονάτα 42, ξημερώματα.

Υπάρχει νόημα πάνω σε έναν μικρό πλανήτη που τριγυρίζει γύρω από έναν αστέρα χωμένο σε ένα παρακλάδι μιας σπείρας ενός γαλαξία; Αλλάζει το νόημα αν ο γαλαξίας γραφτεί με κεφαλαίο Γ; Παύει να είναι ένα κοσμικό σημείο σε ένα σύμπαν με άπειρα αδέλφια; Ίσως το νόημα είναι αυτό που μου είπε ένας φίλος: «Αναπαράγεστε». Ίσως. Αλλά ο φίλος αυτός πίστεψε μέσω της «ψυχρής» του λογικής στην ύπαρξη του θεού. Ο θεός του, ίσως, καβάλησε και έναν όνο για να πάει να σταυρωθεί. Εφόσον, όμως, τα πάντα είναι διεγέρσεις, συνδυασμοί ιδιοκαταστάσεων, γιατί ένα γαϊδούρι να μην κουβάλησε έναν θεό ως μια διέγερση των ιδιοκαταστάσεων που καθορίζουν ένα γαϊδούρι; Σε ένα κοσμικό ωσαννά, όπου έγινε ένα ενεργειακό δάνειο, μπορεί οι όνοι να έγιναν θεοί. Ίσως και ο γοφός της, πάνω στον οποίο έχω αποθέσει την παλάμη μου αυτό το πρωινό, να είναι ένα τέτοιο κοσμικό ωσαννά. Σε έναν κόσμο που μου διαφεύγει ο λόγος, ο νους μου ησυχάζει σαν νιώθω το είναι της να πάλλεται δίπλα μου.

Εμπρός λοιπόν

Κοιτώ το μέλλον μου κατάματα; Αυτό αναρωτιόμουν και τα μάγουλά μου τρεμόπαιζαν από τα νεύρα. Σε αυτά τα γκρίζα μάτια έβλεπα τη μελλοντική μου πώρωση. Έτσι και εγώ θα λέω για δουλειές χωρίς ενδοιασμούς και ντροπές. Λοιπόν, μανάρι μου, είσαι έτοιμος να πουλήσεις και να πουληθείς;

Μετά

Στο ραντεβού φαινομενικά όλα κυλούν όμορφα.
Όλα, όμως, εξαρτώνται και από μια λάθος κουβέντα,
από μια ματιά που δεν έπρεπε να συλλάβει ένα μορφασμό,
μια κίνηση των χεριών, μια στάση του σώματος.
Μια κουβέντα, μια ματιά που φέρνουν αυθόρμητα συνειρμούς,
δεύτερες σκέψεις και ανεπιθύμητη νηφαλιότητα.

Το χειρότερο είναι ότι δε μπορείς να βρεις ένα ψέμα,
να προσποιηθείς. Η ροή των πραγμάτων τείνει προς
τη γελοιότητα. Όλο το παραμύθι τραντάζεται,
κομμάτια του πέφτουν. Η γυναίκα απέναντί σου
χάνει κάθε μυθική υπόσταση και είναι ίσως
σε αυτή τη στιγμή της γύμνιας που πραγματικά
καταλαβαίνεις αν η γυναίκα απέναντι σου
σημαίνει κάτι για εσένα.