Thursday, May 13, 2004

Άλλη μια μέρα στο αστεροσκοπείο(!)

Σήμερα είχα την μοναδική ομολογουμένως ευκαιρία να βρεθώ σε ένα πραγματικό σκηνικό ταινίας και μάλιστα χόλιγουντ...

Tο αστεροσκοπείο έχει παραχωρήσει για δυο μέρες τους χώρους του για την παραγωγή του Hitch-hikers guide to the Galaxy. Στο βιβλίο υπάρχει μια μοναδική αναφορά στην αρχή του η οποία όπως φαίνεται θα μεταφερθεί στην κινηματογραφική οθόνη
κάπως αλλαγμένη. Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες που δουλεύουν στο δωμάτιο ελέγχου πρόκειται να εκπλαγούν από τα διαστημόπλοια "κατεδάφισης" της Γης που ξαφνικά θα διασχίσουν τον αγγλικό ουράνο.

Για αυτή και μόνο τη σκηνή, που δε θα διαρκέσει πάνω από 1-2 λεπτά στην ταινία, πρέπει να δούλεψαν από το πρωί και μέχρι πριν λίγη ώρα (10+ ώρες) ένας απίστευτος αριθμός ατόμων (πάνω από 50 σίγουρα). Είναι εντυπωσιακό πόσοι χρειάστηκαν για μια απλή εσωτερική λήψη. Από τους τεχνικούς που ήταν στο πλατό μόνο για ένα μικρό κλάσμα μου ήταν εμφανές ποιός είναι ο ρόλος τους (δεν ήμουν και συνέχεια εκεί βέβαια). Όλοι πήγαιναν πάνω κάτω - το μέρος πραγματικά έσφυζε από ζωή και ενεργητικότητα - τόσο στο πλατό όσο και έξω. Όπως είδα αργότερα για να στηθούν όλα αυτά είχαν επιστρατευθεί καμιά δεκαριά οχήματα από μινι λεωφορείο για τους ηθοποιούς ως μεγάλα φορτηγά για τα εξαρτήματα. Χαρακτηριστική ήταν η χαρά ενός από τους τεχνικούς όταν έμαθε ότι δε χρειάζεται να μετακινήσουν τίποτα από το σκηνικό για το βράδυ...

Ο χώρος διαμορφώθηκε από αρκετά εώς πολύ. Ο μισός αριστερός τοίχος καλύφθηκε με περίπου ρεαλιστικά λαμπάκια που αναβόσβηναν, δείκτες που τρεμόπαιζαν και διάφορα γραφήματα - αυτό ήταν αρκετό όμως για να με ρωτήσει η μπούμαν ποιο κομμάτι του σκηνικού ήταν από πριν εδώ και ποιο είναι μόνο για την ταινία. Στο πάτωμα τοποθετήθηκαν ράγες για να κυλάει η κάμερα την απαιτούμενη απόσταση των 3-4 μέτρων. Στους γύρω τοίχους υπήρχαν παντού προβολείς και άλλα εξαρτήματα για το φωτισμό. Διάφορα μικροπράγματα αντικαταστάθηκαν προκειμένου να δίνει το μέρος μια πιο 70's εντύπωση. Ο "πρωταγωνιστής" φορούσε λευκό μπλουζάκι με πολύχρωμη στάμπα "Ηawaii '72" (... όπως όλοι οι αστρονόμοι τότε άλλωστε υποθέτω). Σε ένα τραπέζι (εκτός σκηνής) πρόσεξα ένα πιάτο με σταφύλια και ένα χαρτάκι δίπλα του που έλεγε "prop grapes"!

Οι κομπάρσοι - εκτός από τον "πρωταγωνιστή" - ήταν άτομα που πραγματικά εργάζονται εδώ, βάσει μιας οντισιόν που έγινε πριν ένα μήνα περίπου ανοιχτή σε όποιον ενδιαφέρεται. Δε ξέρω αν κριτήριο τους ήταν το αξιοσημείωτο της φυσιογνωμίας ή το αντίθετο - πάντως εγώ δεν τα κατάφερα δυστυχώς να γράψω ιστορία (και) ως κομπάρσος. Από τους controllers ως μια γραμματέα και από διδακτορικούς φοιτητές ως το προσωπικό περίπου δέκα άτομα έλαβαν μέρος στη σκηνή - σε αντίθεση με τους έναν ή δύο που στην πραγματικότητα δουλεύουν στον εν λόγω χώρο συνήθως.

Ήταν επίσης εντυπωσιακό να δει κανείς πως πλούτισε σταδιακά η σκηνή - από 2-3 άτομα που κάναν ένα απλό πράγμα σε αυτό που εμένα μου φάνηκε ως μια περίπλοκη στην οργάνωση της αλληλουχία στιγμών πολλές φορές δοκιμασμένη και τελικά ενορχηστρωμένη στην εντέλεια. Μετά από ώρες λήψεων και με τα κλασσικά "lights, video, camera, 'κλακ', action, ..., cut!"
να επαναλαμβάνονται με τελετουργικό τρόπο κάθε φορά και το σκηνοθέτη να δίνει οδηγίες όρθιος στον ασύρματο (και όχι καθιστός στην πάνινη καρέκλα και στο τηλεβόα) δεν ήταν καθόλου παράξενο που όλοι χειροκρότησαν όταν ανακοίνωσε ότι μια γωνία είχε μετρηθεί(!), ήταν όντως όσο έπρεπε να είναι και επομένως όλα είχαν τελειώσει για σήμερα.

Η όλη εμπειρία μου φάνηκε εντελώς πρωτόγνωρη και σχεδόν μαγική - και ας μην έλαβα ενεργό μέρος. Ή μάλλον για αυτό - δε θα θέλα να 'μουν στη θέση των κομπάρσων που καλούνταν στο ιντερκόμ του αστεροσκοπείου κάθε τρεις και λίγο και σίγουρα όχι στη θέση ενός τύπου από τη φουρνιά μου που έπρεπε σε κάθε σκηνή να κουβαλάει ένα πάκο φακέλους (που δισκέτες τότε... - αν και μια οθόνη είναι TFT (!) και με Windows XP (!!) περασμένα) από τη μια άκρη του δωματίου στην άλλη. Ευτυχώς δεν του πέφταν κάθε φόρα να πρέπει να τα μαζεύει... Αλλά φυσικά και λέω ψέμματα. Εννοείται οτι θα θέλα να μουν a part of it all:) Κάθε φορά που πέρναγα από εκεί κολλούσα και χάζευα τους ανθρώπους λες και κάναν κάτι το απίστευτα δύσκολο ή περίτεχνο. Πράγμα που παραδόξως πως είναι ίσως όπως μπορεί να με έβλεπαν και εκείνοι...

Και για όλα αυτά το αστεροσκοπείο αποκόμισε το αστρονομικό (αστρονομικό λέω) ποσό των 5,000 λιρών... Τζάμπα πράγμα. Να το ξανακάνουμε... Όσοι ερασιτέχνες σκηνοθέτες επιστημονικής φαντασίας (και μη) υπάρχουν εκεί έξω χάνουν μοναδικη ευκαιρία...

0 Comments:

Post a Comment

<< Home