When I raise my trigger finger...

Παρασκευή βράδυ. Πάλι. Ετοιμασίες. Κούραση μέρας αλλά πάρτι διάθεση νύχτας. Μερικές γουλιές κρητικό αλκοόλ. 12:00. 'Ωρα για "έξω". Ευχάριστη ψυχρούλα. Δρόμοι γεμάτοι νέους/ες. Μεθυσμένοι, παραπαίοντες, φωνακλάδες, χυδαίοι. Τσιρίδες, στις μύτες των ποδιών τους, ξεντυμένες, πανταχού παρούσες. Ζωή. Τέλεια. Λεωφορείο που αργεί πιο πολύ από ποτέ. Μέσα βρώμικο, φωνές. Φανάρια, κίνηση. Φτάνουμε.

Καθόλου ουρά, μπράβοι που κοιτάνε μάτια όχι παπούτσια, είσοδος. Προθάλαμος γεμάτος από ημίγυμνους/ες teenagers. Στέκονται, κάθονται κάτω, ξαπλώνουν στο βρώμικο πάτωμα, αγκαλιάζονται. Πρώτη από πολλές επίσκεψη WC. Απωθητικές μυρωδιές αλλά καθαρά. Ακόμα. Στους νιπτήρες πηγαδάκι. Ραπ αυτοσχεδιασμοί.

Μέσα. Stage 3. 80's, goth, electro-dance και πάλι απο την αρχή. Τώρα Chameleons. Δυνατά. Κόσμος αραιός. Οι άγνωστοι θαμώνες. Μερικές νέες φάτσες. Μακριά μαύρα φορέματα λικνίζονται. PVC κοντές φούστες πηγαινοέρχονται. Δερμάτινα, μακιγιάζ, piercings. Gadgets φωσφορίζουν. Καπνός. Πολύς. Αλκοόλ αμέσως. Ξεκινάμε.

Stage 4. Γρήγορη ματιά. Indie. H βαρετή έκδοση του. Για την ώρα. Τeenagers παντού. Χορεύουν, πίνουν, αράζουν, φιλιούνται. Έξω.

Main stage. Το μεγαλύτερο. Nu-rock κυρίως. Πανικός. Όλοι χτυπιούνται. Η αίθουσα φαίνεται να αλλάζει σχήμα. Είναι ζωντανή. Αυτό είναι. Κίνηση στους διαδρόμους από νέους. T-shirts, χαμηλωμένα τζιν, αθλητικά. Αιχμηρά κουρέματα. Ευχάριστη αίσθηση βύθισης στο πλήθος. Random walk προς μικρή εξέδρα. Επίβλεψη του βασιλείου μας.

Stage 1. Ροκ και μέταλ. Τρικυμιώδεις θάλασσες από μακριά μαλλιά. Μαύρες μπλούζες με εξώφυλλα δίσκων και tour dates. Κι άλλα δερμάτινα. Τραπέζια σε σκοτεινές γωνίες. Γεμάτα "μεγάλους" ή/και βαρείς. Ζέστη. Κλιματισμός επίτηδες ίσως κλειστός. Το μπαρ σερβίρει συνέχεια.

Βάση μας η 3. Διακόσμηση μηδέν. Δε χρειάζεται - είναι ο κόσμος. Τοίχοι γκρίμαυροι απλώς. Μερικά γκραφίτι. Από το ταβάνι κρέμονται πέπλα. Αφήνω τους άλλους κατά διαστήματα. Χωρίς προειδοποίηση. Γνωστοί. Τυπικές χαιρετούρες. Ατελείωτες βόλτες μεταξύ stages. Όπου τραβάει η μουσική. Και το θέαμα. Βλέμματα. Το παιχνίδι με τις μουσικές γυναίκες. Πανταχού παρόν.

Χορός. Αλκοόλ. Κουβέντα. Γέλια. Περιφορά. Το παιχνίδι. Και πάλι από την αρχή. Transmission. Ξέφρενο χτύπημα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Κάποιος άγνωστος μου μιλάει. Μου λέει για τη μπλούζα μου. Τους είδε το '79 λέει. Μια με κόκκινη ζακέτα πέφτει πάνω μου. Είναι αλλου. Φεύγει.

Η ώρα περνάει. Το αλκοόλ κατάσχεται. Χωρίς κουβέντα. Η 3 αδειάζει σταδιακά. Τα φώτα έχουν πέσει. Μένει το σκοτάδι και ο καπνός μόνο. 4-5 μαυροφορεμένες/οι χορεύουν - τη σκοτεινιάζουν κι άλλο. Hellraiser - Suicide Commando. Τους συνοδεύω για λίγο. Στο τέλος μένει μόνη.

Τρεις η ώρα και το δεύτερο μέρος ξεκινάει. Main stage. Το πλήθος αμείωτο. Τα 4 stages έχουν γίνει ένα. Οι φυλές χάνονται. Goth, indie, metal όλοι εδώ. Εκστασιασμένοι όλοι.
Χορός. Χορός. Χορός. Ευφορία. Prodigy, Faithless, Fugees, κλπ. Δοκιμασμένη συνταγή. Μέχρι το πρωί.

Σταματάω κατά διαστήματα. Ακουμπάω στο τοίχο. Κοιτάω γύρω μου νωθρά. Δε με νοιάζει τίποτα.

...

7 παρά. 20 άτομα μείναμε. Κάθομαι για πρώτη φορά. Τελευταίο τραγούδι και φύγαμε. Cranberries - Zombie. Δε νιώθω μέλη. Έξω. Κρύο. Ψιχάλα, η γνώριμη. Το συναίσθημα της ανατολής χωρίς ύπνο. Βυθίζομαι στο πρωινό. Λεωφορείο πίσω. Την άλλη βδομάδα πάλι.