Talk title: "Quantifying dark energy"

However, just before I go there, take a look at this:



Α little publicity can go a long way - before it comes back...

Προσωπικά δεδομένα

Έχετε έγχρωμο laser εκτυπωτή; Για ρίξτε μια ματιά εδώ και σκεφτείτε σε πoιον χαρίσατε πoιο printout... Δίνει άλλη έννοια στην λέξη "αυτόγραφο".

ΥΓ Το άνωθι "γράφτηκε" χτες αλλά ο τίτλος ταιριάζει κατά κάποιον τρόπο και με τις σημερινές προβλεφθείσες ραγδαίες εξελίξεις.

Central Limit Theorem

Και μιλώντας για πιθανότητες γιατί τελευταία σχεδόν όποτε πάω να ακούσω μουσική πιάνω με το δεξί χέρι το αριστερό ακουστικό και με το αριστερό χέρι το δεξί ακουστικό και πρέπει να τα αλλάξω μετά;

Νέα υπηρεσία

Πριν λίγο άκουσα μια διαφήμιση στο ραδιόφωνο. Υπάρχει πλέον εδω στο Μάντσεστερ μια νέα εταιρία η οποία προσφέρει για ένα ποσό να σε παραλάβει από το σπίτι να σε πάει εκεί που θες να βγεις - όσα μέρη και να περιλαμβάνει αυτό - και μετά να σε γυρίσει σπίτι. Κανένα άγχος για το πάρκινγκ, κανένα άγχος ότι δε θα είσαι στην ώρα σου, κανέναν άγχος ότι δε μπορείς να πιεις επειδή πρέπει να οδηγήσεις μετά. Προφανώς κάτι τέτοιο προορίζεται για μέτρια προς μεγάλα μεγέθη παρεών - μάλλον όχι για 1-2 άτομα δηλαδή - και ίσως όχι για συχνή χρήση αλλά νομίζω ήταν θέμα χρόνου πριν κάνει την εμφάνιση του. Να δούμε αν θα πιάσει κιόλας. Περίπου έξυπνο όμως.

Σχεδόν ρομαντικό

Έχω μια φίλη, την Τ., η οποία μένει στο κέντρο του Μάντσεστερ - εγώ είμαι πάνω από μισή ώρα με το αμάξι πιο έξω. Καμια φορά αν θέλω να βγω και να μην έχω να σκεφτώ την οδήγηση της επιστροφής, με φιλοξενεί - για την ακρίβεια μου παραχωρεί το κλειδί της για ένα ή δύο βράδια και αυτή πάει και μένει με το φίλο της. Το μόνο που έχω να κάνω είναι να συγυρίσω πριν φύγω και να ταΐσω τη γάτα.

Προχτές, έγινε το ίδιο πράγμα μόνο που αφού επέστρεψε και πριν φύγω αντί να της αφήσω το κλειδί της, της άφησα κατά λάθος το δικό μου. Δεν ήταν παρά μόνο αρκετή ώρα μετά που το ανακάλυψα. Άμεσως την πήρα τηλέφωνο να την προλάβω πριν κλειδωθεί έξω. Ήταν όμως αργά - είχε ήδη βγει έξω - και είχε επιστρέψει κιόλας! Τα κλειδιά μας ήταν ταυτόσημα! Ποιες είναι οι πιθανότητες ένα διαμέρισμα σε ένα προάστειο του Μάντσεστερ να έχει την ίδια ακριβώς κλειδαριά με την πόρτα ενός δωματίου μιας εστίας 30km μακριά; Και καλά πες είναι 1% - δεν είναι κι όλα τα κλειδιά διαφορετικά... Ποιες είναι οι πιθανότητες οι ένοικοι των δύο σπιτιών να γνωρίζονται όμως; Και πηγαίνοντας το συλλογισμό ένα βήμα παραπέρα, ποιες είναι οι πιθανότητες οι δύο ένοικοι να ανταλλάξουν κλειδιά και έτσι να βρεθούν στη θέση να ανακαλύψουν τη σύμπτωση;

Μήπως η Τ. είναι το πεπρωμένο μου και απλά αρνούμαι να διαβάσω τους οιωνούς; :-p

Μικροί θάνατοι*

Γυρνώντας από τη δουλειά χτες αργά το βράδυ μπήκα στο αμάξι και το ραδιόφωνο άνοιξε μόνο του όταν έβαλα μπρος. Έπιασα τον ευατό μου να ψάχνει τι μέρα και τι ώρα είναι ελπίζοντας να πέσω πάνω στον John Peel. Μετά θυμήθηκα.

Αυτό είναι το εντυπωσιακό με αυτόν. Χαιρόμουν να τον ακούω - όχι τα τραγούδια του, αυτόν - με την πολύ ραδιοφωνική φωνή του και τον ρέοντα λόγο του, λυπήθηκα φωναχτά όταν άκουσα οτι πέθανε και πλέον μου λείπει ουσιαστικά. Είχε μια μικρή και πολύ συγκεκριμένη θέση στη ζωή μου: ήξερα ότι την τάδε μέρα και ώρα θα ήταν εκεί. Και τώρα δεν είναι. Αυτό σημαίνει η φράση "θα μου λείψεις".


*Δεν ειν' το δάκρυ το στερνό γιά κείνον που ποθαίνει
μα γιά θανάτους εκατό κρυφούς δικούς μας βγαίνει

Joke

Thomas the Rail Replacement Bus Service

Χαλασμένος Καφές

Και μου είπε γράψε και εσύ.
Εγώ όμως πίνω καφέ διαβάζοντας, είναι χαλασμένος, περσινός.

"O κυβερνοχώρος είναι το τέλος της πολιτικής"

ή απλά ένα ελαφρύ post με σοβαρό και (φαινομενικά) άσχετο τίτλο.

Ένα εμβατήριο φτάνει στο κέντρο της πόλης

Παρασκευή βράδυ στο πηγαιμό για τους Tuxedo Moon. Το ίδιο πρωί οι Μεγάλες Εκλογές είχαν τελειώσει και σχεδόν ταυτόχρονα η Μακεδονία είχε αναγνωριστεί. To ίδιο αυθόρμητα (με την αναγνώριση) διοργανώθηκε και πορεία από τις σχετικές όμαδες για την αντίστοιχη διαμαρτυρία (και καλά κάναν τα παιδιά δηλαδή). Κάπου στην Ακαδημίας οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν και ως (όχι και τόσο) καλός blogger είπα να αποθανατίσω το ευτυχές γεγονός.

Έλα όμως που κάποιος από την ομάδα περιφρούρησης (της διαδήλωσης ντε) με πρόσεξε και επέμεινε να σβήσω την εν λόγω φωτό - αρχικά το πήγε για όλη την memory card αλλά πάλι καλά. Με επιχειρήματα λοιπόν του στιλ "Έλα, έλα", "Άντε γρήγορα" και λοιπή body language "πείστηκα". Η προσέλευση του ιππικού (βλ. παπάκι με ενισχύσεις) ομολογώ πως ήταν το κυρίως πιάτο της επιχειρηματολογίας όμως. Ούτε η διαπίστωση ότι η τσαλακωμένη εφημερίδα στις τσέπες μου ήταν η Athens Voice κι όχι η Βαβυλωνία, ούτε το απλό γεγονός ότι σημαίες κι όχι πρόσωπα φαίνονταν στην (μάλλον κακής ποιότητας ούτως ή άλλως) φωτό, μπόρεσε να πείσει τους αυτοπαποκαλούμενους "κακούς" (κατόπιν ερωτήσεως μου) για το μη αγενές των προθέσεων μου. Ας είναι όμως - έστω και άνευ εικόνας, κάτι έφτασε εκεί έξω. Ε; Πέρα από όσα κατέγραψαν δηλαδή οι (εφάμιλλοι σε πλήθος με τη μάζα των διαδηλωτών) φωτογράφοι στην αρχή της πορείας... Και τα οποία θα είναι ήδη στα ΜΜΕ υποθέτω...

Σημειώνω, λοιπόν, ένα σχεδον συνηθισμένο συμβάν στο ημερολόγιο του χρόνου - στα ηχεία ο Κ.Β. - για όλα τα ιστολόγια που τυγχάνει να έχουν και δικαίωμα και λόγο ύπαρξης. Άν και μάλλον τίποτα καινούριο γενικά, σε μένα τον slow-learner, κάτι μου είπε. Την άλλη φορά θα ξέρω. Περί φωτογραφίας υπό ιδιαίτερες συνθήκες, περί τις στάσεις και τις συμπεριφορές κάποιων εκεί έξω και περί του ότι όπως έχουν τα πράγματα τώρα κάποια πράγματα επιτρέπονται, ενώ αν περάσει η άποψη αυτών, πολύ λιγότερα θα.

Ένα τραγούδι φτάνει στο κέντρο της πόλης

Χειμωνιάζει σιγά σιγά. Παρά το νυχτερινό βοριαδάκι όμως και τα δυο μπροστινά παράθυρα του άσπρου Σιτροέν χαμηλώνουν και ανοίγουν εντελώς καθώς στρίβει δεξιά στα φανάρια των στύλων του Ολυμπίου Διός. Απο μέσα αρχίζει να ξεχειλίζει στη διαπασών η ηλεκτρική εισαγωγή του She's lost control. Ο ήχος μπαίνει για τα καλά μέσα μου. Έξω, η κίνηση είναι μάλλον συνηθισμένη για αυτήν την ώρα και δε φαίνεται να αντιδρά στην άξαφνη ανάδυση του τραγουδιού ανάμεσα στις τάξεις της. Μέχρι και τη Βουλή η μουσική μου δείχνει το δρόμο και την ακολουθώ τυφλά. Κατά ένα ανεξήγητο τρόπο όλοι οι υπόλοιποι συνεχίζουν να παραμένουν ανεπηρέαστοι. Στροφή προς την πλατεία Συντάγματος όπου και το τραγούδι τελειώνει τόσο ξαφνικά όσο ξεκίνησε. Κλείνω τα παράθυρα.

Χτες

Στον πηγαιμό είδα ένα πανό κρεμασμένο σε μια από τις διαβάσεις πάνω από την Βουλιαγμένης (όπως εκείνα που καλούν σε συνέδρια ΚΚΕ συλλαλητήρια) να λέει "Σ' αγαπώ Μ+Ε".

Στον γυρισμό είδα τον Θάνο Ανεστόπουλο με γκρίζα μαλλιά να βγαίνει από ένα μπαρ.