Μια μέρα μιας παρέας

Σήμερα θα συναντιόμουν με τον αδερφό μου κάπου στη Δάφνη. Καθώς περίμενα μέσα στο αμάξι - πρέπει να ήταν 1:30 ή 2 παρά - οι μαθητές σχόλασαν και βγήκαν στους δρόμους. Πέρα από τις γενναίες δόσεις ακμής, πρόσεξα ένα περιστατικό. Ένα ζευγάρι περπατούσε στο πεζοδρόμιο - πρέπει να ήταν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, αν όχι δημοτικό (όλα ίδια μου φαίνονται...). Το κορίτσι κρατούσε από το μπράτσο το αγόρι και ήταν σαν να κρεμόταν πάνω στο φίλο της ο οποίος είχε το χέρι του στο χέρι της. Κάτι λέγανε και προσπέρασαν. Μια στιγμή μετά πρόσεξα από το απέναντι πεζοδρόμιο ένα άλλο κορίτσι - φαινόταν ελαφρώς νεαρότερο (δε μπορώ να ξέρω σίγουρα όμως). Κοίταγε επίμονα πίσω μου το ζευγάρι που μόλις με είχε προσπεράσει. Το βλέμμα της ήταν κάπως ασαφές... Ζήλεια ή περιέργεια; Όπως και να 'χει, ανθρώπινη φύση.

Αυτοκινητάδα έπειτα μέχρι την Ιερά Οδό και χτένισμα της περιοχής πίσω από τη disco Boom Boom (οι φήμες λένε ότι κάτι σε βιτρίνα παίζεται εκεί) προς εύρεση σχεδόν συγγενικού μηχανικού για το αμάξι. Αφού το άφησα μαζί με τις ελπίδες μου να το παραλάβω με λιγότερο κακόφωνη εξάτμιση, με λιγότερα λαμπάκια μονίμως αναμμένα στο ταμπλό και σαφώς πιο οδηγήσιμο, το έκοψα με τα πόδια στην Πειραιώς για να πάρω το μετρό και έπειτα το τραμ.

Στο πηγαιμό για το κέντρο είχα δύο τυχαιές συναντήσεις (random encounters για τους πιο rpgάδες). Πρώτος, ο Μ. κάπου λίγο πριν την Ομόνοια. Αυτόν και την ξαδέρφη του, την Χ., τους είχα γνωρίσει στο μετρό πηγαίνοντας προς την Anne Clark - μήνες πριν. Έκτοτε έχουμε βγει μερικές φορες (βλ. 3) και αυτό είναι όλο. Χάρηκα που τον είδα πάντως κι ας μην μιλήσαμε πάνω από 5 λεπτά. Είπαμε να πάμε πουθενά την Παρασκευή. diafanos-καθημερινότητα=1-0.

Δεύτερος, ο Κ. (αν θυμάμαι κιόλας το όνομα του), ένα παράξενο άτομο από τη Σχολή. Λίγο μιλούσαμε τότε - ήξερα/θυμόμουν μόνο την πολύ ένρινη φωνή του, τις πότε πότε παράταιρες ερωτήσεις του στο αμφιθέατρο και ότι είχε ασχοληθεί με την κινηματογραφία. Σήμερα, τον είδα κάτω από τις σκαλωσιές στην Ιπποκράτους έξω από τη Λέσχη και αλληλοαναγνωριστήκαμε. Παρόλο που ήξερα τι θα ακολουθήσει δεν απέφυγα (αλλά ούτε και δεν ήθελα) να τον χαιρετήσω. Εν μέσω πολλών άβολων κενών στην κουβέντα μας έμαθα ότι τέλειωσε μεταπτυχιακό και στρατό και τώρα ψάχνει για διδακτορικό ή ό,τι. Του πα δυο προτάσεις αντίστοιχα για μένα. Και μετά μείναμε να κοιταζόμαστε για μια μακρά αμήχανη παύση ώσπου με ένα "θα τα πούμε" συνεχίσαμε ο καθένας το δρόμο του. diafanos-καθημερινότητα=1-1.

Παρόλο που στη τσάντα μου είχα "Το απόλυτο και το τάβλι" του κ. Ν. Δήμου (δώρο), μπήκα στην Πολιτεία και πήρα τον πρώτο τόμο από "Το βιβλίο της ανησυχίας" του "Φερνάντο Πεσσόα" (15.30 έψιλον). Καθώς το φυλλομετρούσα σκέφτηκα αν θα συρρέει ο κόσμος να το αγοράσει "τώρα" με την επιτυχία των Θ. Παπακων/νου και Σ. Μάλαμα - ήταν πρώτη μούρη πάντως στο βιβλιοπωλείο. Εγώ πάντως από αυτούς τον πρωτοέμαθα τον κύριο (ψέμματα, ήταν από το φίλο μου τον Μ. - και το email signature του). Κάπου διάβασα (θυμάσαι Κ;) ότι ο Fernando Pessoa did not just write poems - he wrote poets. Παρεμπιπτόντως, άλλες φήμες λένε ότι στην Πολιτεία (πιο πάνω στο δρόμο) δουλεύει ο Π. Ρ. από τα Διάφανα Κρίνα - δεν τον έχω δει εγώ όμως.

Στο μετρό είδα μια διαφήμιση του Γαλλικού Ινστιτούτου για τα υπερεντατικά του τμήματα. Και την καλοσκέφτηκα. Dalf ή Delf σε λίγους μήνες - όχι κι άσχημα. Από πάνω από την αφίσα ήταν κολλημένο ένα αυτοκόλλητο: "Η διαφήμιση χειραγωγεί". Kαι αυτό μ' άρεσε σα χειρονομία.

Κατέβηκα στο Νέο Κόσμο. Σε 3' θα ερχόταν το τραμ για Σ.Ε.Φ. Μια κοπέλα με ρώτησε αν αυτή η γραμμή πηγαίνει Νέα Σμύρνη, στην πλατεία Αγία Φωτεινής. Ναι, απάντησα. Γρήγορα γρήγορα βγάλαμε εισιτήρια (το πρώτο μηχάνημα δε δούλευε, τρέξιμο στο δεύτερο και πάλι πίσω). Μπήκαμε στο τραμ και μια άλλη κοπέλα τη ρώτησε αν ήξερε αν αυτό το τραμ πηγαίνει στην πλατεία Αγία Φωτεινής. ... . Τρεις στάσεις μετά κατέβηκαν κι οι δύο κι εγώ κάθησα με το βιβλίο μου μέχρι που σχεδόν λαγοκοιμήθηκα. Μια στιγμή... Σ.Ε.Φ. πάει αυτό; Λάθος γραμμή! Ουφ. Αποβίβαση άρον άρον και ταξί. Είμαι σπίτι 4:40 - πάνω στην ώρα για... το τέλος ένος μακροσκελούς post.

Θεμιστοκλέους και Γραβιάς, γωνία

Το Camel χτες σε αριθμούς

80's βραδιά
12 έψιλον είσοδος
8 έψιλον για αμφιβόλου (;) ποιότητος Jack
200 το νούμερο του χαρτακίου της γκαρνταρόμπας μας
30000 άτομα από τους οποίους
5 μόνο άντρες με μαλλιά που δένονται
1 μόνο ζευγάρι που φιλιόταν
1 κλειδί κρεμάμενο από τον καρπό της κοπέλας δίπλα στο μπαρ
1 κοπέλα που καθόταν/στεκόταν συνέχεια εντελώς ακίνητη
4 τραγούδια Depeche Mode
1 Fade to gray
1 Don't you want me baby
1 Pet Shop Boys
1 Rhythm is a dancer
1 What time is love? (KLF)
1 Enola Gay
0 Madonna ή Michael Jackson
2 και κάτι ποτά (κ ώρες)

-------------------------------------------------

=> Dark Sun

Αγοράζει μόδες κανείς εδώ...;

... ή θα παραμείνει γεμάτο το μετρό;

Τα άσκοπα, τα πρόχειρα και τα πειραματικά

Χτες πήγαμε στο Anima με τη Σ. Για προαστειακό μπαρ (Γλυφάδα) μια χαρά είναι. Κι απο διακόσμηση είναι συμπαθητικό – κοκκινοπορτοκαλί χρώματα και ένα μεγάλο αιγυπτιακοειδές μάτι να σε καλωσορίζει μόλις μπεις. Η Σ. λέει ότι το καλοκαίρι μαζεύει πολύ κόσμο και έξω – αλλά και πάνω όπου έχει βεράντα. Καθήσαμε σε ένα τραπέζι κοντά στο παράθυρο από όπου μετά θα χαζεύαμε τις αστραπές και τη βροχή. Στην αρχή ήμαστε εμείς κ οι σερβιτόρες απλώς αλλά σιγά σιγά γέμισε με έναν μάλλον αδιάφορο (και σαφώς ανδροκρατούμενο) πληθυσμό – οι περισσότεροι καθιστοί και καπνίζοντες. Καθώς πέρναγε η ώρα καλυτέρευε κ η μουσική – από το ξερό CD των James στο repeat περάσαμε στη μεγαλύτερη ποικιλία που προσέφερε ο DJ. Cure, Depeche Mode, Pulp (κατά παραγγελία), Belle & Sebastian, μέχρι και Interpol μας έβαλε όταν φεύγαμε.

Τη Σ. την ξέρω από τη σχολή και είχα καιρό να τη δω – κάτι η ξενιτιά μου, κάτι η άλλη φάση στην οποία βρισκόταν ο καθένας μας παλιότερα, είχαμε πολλά να πούμε. Η δουλειά (και η έλλειψη της), τα πτυχία (και το σχετικό χώσιμο για να αποκτηθούν), ο κύκλος με τις διαφορετικές, καμιά φορά ανύπαρκτες παρέες μας (και η αγοραφοβία), οι σχέσεις (και τα πισωμαχαιρώματα στο τέλος και κατά τη διάρκεια τους), οι συναυλίες (και τα ταξίδια για αυτές) – όλα πήραν το μικρόφωνο. Διαφορετικές ζωές, κοινές εμπειρίες και συμπεράσματα. Απλώς 4 βότκες (και ένα απροσδιορίστου ταυτότητας κερασμένο από το μπαρ σφηνάκι) – και ώρες – μετά τα πράγματα ήταν σαφώς πιο θολά και ήταν η ώρα να φύγουμε. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του – ο οποίος πάγκος έτυχε να έχει και διακοπή ρεύματος μάλιστα. Φυσικά οι βότκες (και το σφηνάκι) με εκδικήθηκαν κ όχι απλώς αφήνοντας με ξάγρυπνο. Η ιαχή «Δε θα ξαναμεθύσω ποτέ» ακούστηκε για άλλη μια φορά κατά την αυγή.

Μύθι, μύθι, παραμύθι

Δίπλα, ο stories of the city, stories of the street είχε μια ενδιαφέρουσα ιδέα - στην οποία παρεμπιπτοντως ίσως ταιριάζει ξεχωριστό blog. Δείτε ένα παλιότερο παράδειγμα επίσης.

Update: Τώρα που το θυμήθηκα κοιτάξτε κι αυτήν- εγώ την διάβασα από την αρχή και την απόλαυσα - thanks eve για την εύρεση.

Τέλος, εγώ πάλι, Λένα, δεν ήμουν για τεθωρακισμένα - thanks αρκούντως για την εύρεση.

Εξυπνάδες*

Είδος Εξέτασης Ευρεθείσα τιμή Τιμή Aναφοράς Σάκχαρο 86.7 mg/dl 60-110 Ουρία 28.3 mg/dl 10-50 Ουρικό οξύ 4.27 mg/dl 3.0-6.0 Χοληστερίνη 213.5 mg/dl 110-200 Τριγλυκερίδια 139.6 mg/dl 50-155 HDL χοληστερίνη 48.7 mg/dl > 45 LDL χοληστερίνη 145.6 mg/dl < 190 Κρεατίνη 0.98 mg/dl 0.5-1.5 Κάλιο Ορού 4.1 meq/dl 3.40-5.50 Νάτριο Ορού 142 meq/dl 132-147 Ασβέστιο Ορού 8.7 mg/dl 8.0-11.0 Φώσφορος Ορού 3.72 mg/dl 2.5-5.0 Μαγνήσιο Ορού 1.82 mg/dl 1.50-2.50 Τρανσαμινάσες SGOT 26.7 U/dl < 40 Τρανσαμινάσες SGPT 30.9 U/dl < 45 γ-GT 12.8 U/dl < 35 Αλκαλική φωσφατάση 196.3 U/dl 90-280

*Λέω πως στην αρχή ανησυχείς για τις σχολικές και μετά για τις ιατρικές εξετάσεις αλλά δεν ήξερα πως η μετάβαση θα ήταν τόσο ραγδαία.

Προτείνω να μη προσπαθήσει κανείς άλλος να βάλει πινακάκι στο blogspot του – κόλαση...

Το ποτάμι

Πάντως ψιλοαπογοητεύτηκα... Περίμενα έστω κάποιος από εσάς τους 16 ξεχωριστούς (unique) που έρχεστε κατά μέσο όρο εδώ κάθε μέρα να είχε περάσει από ένα από τα πιο πολυσύχναστα μέρη στο κέντρο. Ή το Μοναστηράκι είναι πολύ passe πια ή η μούχλα έχει εξαπλωθεί πολύ περισσότερο από ότι φανταζόμουν. Την επόμενη φορά στο Σύνταγμα.

Άντε βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει. Υπάρχει κάτι εδώ.

"Small acts of resistance can still save us" έλεγε απλώς ο σκουπιδοτενεκές. Ακόμα το λέει δηλαδή.

To 2004 πέθανε