Σίβυλλα, τι θέλεις;
Βγαίνοντας προχτές με ένα φίλο συνειδητοποίησα ότι αποφεύγοντας συστηματικά τις κοινωνικές εξόδους άρχισα να μεταλλάσομαι σε ένα είδος που με έβαλε σε σκέψεις. Το είδος του άνθρωπου που έχει ξεχάσει να είναι ενδιαφέρων. Ο λόγος για των οποίο μπήκα σε σκέψεις, είναι ότι πλέον δεν νιώθω την ανάγκη να είμαι ενδιαφέρων.
2 Comments:
sorry δεν καταλαβαίνω... για εμένα το να "νιώθεις την ανάγκη να είσαι ενδιαφέρων" δεν είναι σημάδι ψυχικής υγείας. Κάποιος μπορεί να είναι ενδιαφέρων ή όχι, στα μάτια ενός τρίτου, αλλά να το κυνηγάει επί τούτου imho είναι δείγμα ανασφάλειας. Χωρίς να με λένε Ζίγκμουντ ή κάτι τέτοιο -ξάπλωσε όμως καλού κακού στο ντιβάνι- , ίσως να έχεις αρχίσει να νοιάζεσαι περισσότερο για το ποιός είσαι, παρά για το τι εικόνα(βλ. ενδιαφέρων άνθρωπος) θέλεις να δίνεις στους από γύρω. Ίσως πάλι και όχι.
Tην κατάστασή σου μερικοί την ονομάζουν "ωριμότητα", ενώ ένας γνωστός μου την ονομάζει κυνικά "ηλικία γάμου". Σε καταλαβαίνω απόλυτα, πάντως.
Εκτός...η Σίβυλλα ποιά είναι?
Post a Comment
<< Home