Ενσυναίσθηση

Γιατί όλοι αυτοί με γυροφέρνουν σαν περίεργα ακέφαλα σκυλιά; Τι γυρεύουν από μένα. Δε μπορούν να με δούν, δε μπορούν να με ακούσουν, δε μπορούν να με μυρίσουν. Όμως με κατατρέχουν, δε με φοβίζουν, με εκνευρίζουν. Δε μπορώ να τους χτυπήσω, δεν θα πονέσουν, δεν έχουν ψυχή. Δεν θα τους αφήσω, δεν θα τους πλησιάσω, θα περιμένω, θα πιώ, θα μεθύσω, θα ξεράσω και θα φύγουν. Και ύστερα θα κοιμηθώ ελπίζοντας να τους ξαναβρώ, όπως παλιά. Τόσα λάθη, τόση μιζέρια, απέραντο κενό, καμιά μετάνοια, βρώμικο χώμα.