Επετειακές φυσαλίδες

29 Σεπτεμβρίου 2001, ημέρα Σάββατο, έχω να θυμάμαι.

Τι θα πιούμε? Κάτι επετειακό και λαμπερό παρακαλώ. Απεριτίφ για να ανοίξει η όρεξη. Προτιμάς κοκτέιλ? Είναι μεν καλοκαιρινό, αλλά λυπάμαι, αυτή η μέρα απαιτεί κρασί. Το οφείλει στον εαυτό της. Ένα ποτήρι αφρώδες, λοιπόν. Κατά προτίμηση από τη Γαλλία, για συναισθηματικούς λόγους. Δεν χρειάζεται να είναι σαμπάνια. Προτιμώ ένα Crémant από τον Λίγηρα[1]. Να μας κυκλώνει σε υπέροχα Chateaux και οι φυσαλίδες του να γεμίζουν τα πανιά μας. Σταμάτα να γκρινιάζεις μίζερε άνθρωπε. Δεν βαρέθηκες τις μπύρες και τα δεύτερα ουίσκι. Θα δοκιμάσεις και θα σ’ αρέσει! Έτσι που θα’ ναι μυρωδάτο, ζουμερό και τραγανό, δροσερό και φινετσάτο. Όχι δεν έχω τσιπς, ούτε θα παραγγείλω σουβλάκια. Μην μεγαλοπιάνεσαι, ούτε σολωμό θα σε τρατάρω. Μονάχα φρούτα...φράουλες, σταφύλια, ροδάκινα, αχλάδια, κράνα και βανίλιες. Να δεις που θα ξετρελαθείς. Βάλε μουσική, βάζω κρασί.

29 Σεπτεμβρίου 2005, ημέρα Πέμπτη, έχω να ονειρεύομαι...

[1] Crémant de Loire: Αφρώδες κρασί κυρίως από τις ποικιλίες Chenin Blanc, Cabernet Franc. Δεν έχει τόσο έντονο αναβρασμό όσο τα αφρώδη από την περιοχή της Καμπανίας - οι γνωστές μας σαμπάνιες (Champagne) – είναι ελαφρά πιο αρωματικό και σίγουρα παιχνιδιάρικο. Crémant παράγουν κι άλλες περιοχές της Γαλλίας, π.χ. Αλσατία, Βουργουνδία. Για αυτά θα κάνουμε λόγο στο μέλλον. Μην γίνουμε κι αλκοολικοί!