Καθρέπτης
Όταν κοιτάς τον καθρέπτη, υπάρχει ένα κλάσμα δευτερολέπτου, ένα πεπερασμένο χρονικό διάστημα που τείνει στο μηδέν, όταν και κρίνεις το δικό σου πρόσωπο σαν ξένο.
Σε αυτήν τη μαύρη τρύπα του χρόνου γίνεσαι αντικειμενικός κριτής της φάτσας σου κι αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή αποτελεί υπέρθεση όλων των φατσών που έχεις συναντήσει μέχρι τότε, σαν ένα κοινόβιο που ανθεί στο πρόσωπό σου, από αυτούς που σου τη σπάνε μέχρι τα παιδικά σου είδωλα, από το Μηδέν μέχρι το Είναι, είσαι ο Πύργος της Βαβέλ από μόνος σου, χα!, είσαι ο Πύργος της Βαβέλ!
Αλλά ο χρόνος είναι πολύ μικρός, συνήθως δεν προλαβαίνεις να θυμηθείς, να συνειδητοποιήσεις. Όμως σήμερα κοκκάλωσες μπροστά στον καθρέπτη του μπάνιου σου. Γυμνός, κοιτούσες αλλού, έκανες άλλα, μα πού είναι η πετσέτα, όταν η άκρη του ματιού σου έπιασε το είδωλό σου να σε πιάνει με την άκρη του ματιού του, είδες τον ξένο να σε κρυφοκοιτάει και ήταν περισσότερο συμπαθής από τις άλλες φορές, και τις θυμήθηκες όλες τις προηγούμενες φορές, και έβαλες τα κλάματα, γάμα τα, είσαι γυμνός.
Μα πού είναι η πετσέτα.
-----------------------------------------------------------------------------------
ΥΓ1. "X-ray man" painted by William S. Burroughs.
ΥΓ2. Υπό τους ήχους του “Storm” των Godspeed You Black Emperor.
Αναρτήθηκε από Thrass στις 9/25/2005 02:24:00 PM
15 Comments:
Xα! - πάλι ξεβράκωτος κοιμήθηκες;
...And I raise my head and stare into the eyes of a stranger?
με διαφορά το καλύτερο post που έχω διαβάσει τα τελευταία δύο χρόνια.
Δύστροπε, είσαι εκτός θέματος. Το αν κοιμάμαι ξεβράκωτος δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τον καθρέπτη του μπάνιου μου.
Ζαφείρη, από Queensryche δεν είναι αυτό που έγραψες? Δεν τους ακούω, οπότε δεν είχα το στίχο τους στο μυαλό μου. Πολύ τιμητικό αυτό που έγραψες, σ' ευχαριστώ.
BTW, thanks στη -Χ- για τα σχόλιά της πριν την τελευταία διόρθωση του κειμένου.
Και όμως... και όμως!
(Θέλει λίγο τράβηγμα, το παραδέχομαι, αλλά όχι τόσο πιά που να μη καταλαβαίνεις!)
Τελευταία φορά που έπαθα κάτι ανάλογο, ήταν πριν κάμποσο καιρό. Ήμουν σε μια τουαλέττα ενός bar, που στο νιπτήρα οι καθρέφτες δεν ήταν τοποθετημένοι απέναντί μου παράλληλα προς το ανφάς ας πούμε, μα σχημάτιζαν γωνία 45 μοιρών (και 90 μεταξύ τους :Ρ). Βλέπω ένα πρόσωπο από το πλάι, στον ένα και ένα άλλο στον άλλο. Οικείο και άγνωστο ταυτόχρονα. Ήμουν και κουρασμένη, πέρασαν καναδυό δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσω πως ήμουν εγώ. Trance. Με έχω ξαναδεί με καθρέφτες χειρός ή αντικριστούς καθρέφτες από περίεργες οπτικές γωνίες. Μα κάθε φορά με εντυπωσιάζει πως όλοι οι άλλοι μπορούν να με βλέπουν έτσι. Πως ξέρουν το πρόσωπό μου και από το πλάι, με όλες τις εκφράσεις μου. Που ξέρουν πως δείχνει το κεφάλι μου από πίσω. Που εγώ δεν με ξέρω έτσι.
Τυχαία ήταν η επιλογή της λέξης φάτσας (αντί για πρόσωπο πχ) ή το παρα-τράβηξα;
Διάφανε, χρειαζόμουν μια λέξη ταπεινή.
Ταπεινή, ταπεινή, ταπεινή και χαμηλή.
Evee, μάλλον είσαι έτοιμη για το επόμενο στάδιο. Ενδιαφέρον που σκέφτεται έτσι μια γυναίκα, τόσα καθρεφτάκια κουβαλάτε πάνω σας και πάλι δεν εξοικειώνεστε?
'Oχι, όχι. Πολύ καλά το είπε ο dystrop... Συμφωνώ με το βάθος που έδωσε. Κατά τα λοιπά καλύτερο το "φάτσα". Αποδίδει αυτό που ζητάς.
Ενας δικός μου καφρέπτης εδωδά:
http://suburbancore.blogspot.com/2005/07/blog-post.html#c112205183639516269
Εντυπωσιακή η άποψη που είχε εκεί πέρα η evee.
'Ομως. 'Ομως, εσύ, τόσο ξένος σού ένοιωσες, thrass;
Δεν φανταζόμουν πως θα σας έκανε τόση εντύπωση το σχόλιό μου. Το έχω ξαναπάθει (όπως και όλοι guess) μα αυτό ήταν το πιο πρόσφατο όπως προείπα. Thrass τι σημασία έχει αν κουβαλάς ή δεν κουβαλάς καθρεφτάκια? (και χάντρες και..και..) Άσε που δεν κουβαλάω δλδ πλέον -> έχω αναβαθμίσει τα skills μου σε τυφλό σύστημα. :Ρ Αλλά και πάλι πως μπορείς να εξοικοιωθείς με κάτι που δεν βλέπεις παρά πολύ σπάνια και αλλάζει με την παραμικρή έκφραση?
Αγαπητό Θείο Τραγί, ένιωσα αρκετά ξένος, ώστε να αποκαλέσω τον εαυτό μου "συμπαθή". Ακριβώς τόσο.
Το σχόλιο του Δύστροπου εξακολουθώ να μην το καταλαβαίνω. Είναι το "κοιμήθηκες" που μου τα χαλάει κυρίως και πιθανόν η ιδιαίτερη σχέση έρωτα και μίσους που έχω με τον ύπνο.
Evee, δεν ξέρω αν έχει σημασία. Απλώς δεν ξέρω. Κι αν γίνω βασιλιάς και καταργήσω όλους τους καθρέπτες, την ανάκλαση των νερών πώς θα την αποφύγω...
Φίλε μου,
όλοι νιώθουμε έτσι μπροστά στον καθρέφτη (και δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις ναρκισσισμού).
Εμείς οι άνδρες, μάλιστα, την τρώμε κατακούτελα όταν... ξυριζόμαστε για παράδειγμα. Ιδίως αν είχαμε μείνει για μέρες αξύριστοι. Και πόσο συχνά, αλήθεια, λοξεύει το μάτι και καρφώνει κατ' ευθείαν μέσα στο δικό σου βλέμμα. Και αγριοκοιτάς. Βέβαια, αγριοκοιτάς. Τί κάνεις; Ποιός είναι αυτός, λές. Γι' αυτό μού άρεσε που την είπες: φάτσα. Γιατί εκεί φάτσα είναι. Και πώς αρχινά να σε περιεργάζεται! Κι αν υπάρχουν πολλαπλοί γύρω καθρέφτες, τότε την πάτησες για τα καλά. Το είπε κι η Evee (που απόρησε με μένα, εκ των υστέρων...)
Βρήκατε αλήθεια την δική μου περιπέτεια; Από το στρατό ήταν. Πήγα με μαλλί. Πάνε πολλά χρόνια. Με κουρέψαν άτσαλα. Με ντύσαν τα χακί. 'Εκανε κρύο. Το επόμενο και πρώτο πρωϊνό, στάθηκα μες στα χακί, μπροστά σε μιάν απέραντη σειρά από καθρέφτες κι έπρεπε να ξυριστώ. Κοιτάω, λοιπόν. Και τί βλέπω μπροστά μου; Μόνο έναν ξένο; 'Εβλεπα έναν τελείως άλλον.
Ο Dystrop.κλπ. δεν είναι ποτέ εκτός θέματος. Δέστε το αποψινό του (28 Σεπτ.) σχόλιο στον Lefty. 'Εχει ένα κοφτερό χιούμορ και πετυχαίνει πάντα διάνα. Μπροστά στον καθρέφτη ψάχνοντας την πετσέτα, συνομιλείς με το σώμα σου. (Θυμηθείτε όλους αυτούς που μάς δείχνουν σε posts τ' αμελέτητα: λές και δεν έχουμε δικά μας και δεν τα ξέρουμε πως είναι. Και που τα ξέρουμε πως είναι, όμως, και πάλι τα κοιτάμε. Γιατί εκεί στον καθρέφτη είναι κάθε φορά ένας άλλος που μάς κοιτά). Φυσικό είναι, λοιπόν, και γυμνός να κοιμηθείς αναζητώντας την... πετσέτα και να τα παίξεις (τα φρένα σου, όχι τα...). Η προέκτασή σου ήταν τα δάκρυα. Γι' αυτό μου άρεσε:
και τις θυμήθηκες όλες τις προηγούμενες φορές και έβαλες τα κλάματα...
(Βλέπετε πόσο μάς βοηθήσατε αγαπητή μου Εvee. Μην απορείτε λοιπόν. Φιλικά ο ίδιος).
με συγκινείτε ;)
Είμαστε τελείως άγνωστοι μεταξύ αγνώστων. Εγώ, για παράδειγμα, πές, αύριο μεθαύριο την κάνω -φεύγω- δεν θα έπρεπε, μέχρι τότε, να έχουμε βρεί έναν τρόπο να αγαπηθούμε όλοι μας, Evee;
αγαπητό θείο τραγί, θα συμφωνήσω μαζί σας σε όλα εκτός άπό το "θα έπρεπε"
:)
Τρεις καθρέπτες μαζεύτηκαν εδώ μέσα, τρεις. Ακριβό ποστ, ακριβά comments.
Φυσικά και τον είδα τον καθρέπτη σου, θείο τραγί. Είναι και δικός μου καθρέπτης αυτός, όπως και αυτός της evee, από τους "προηγούμενους". Κρίμα που δεν είπες πώς σχολίασες τον εαυτό σου εκείνη τη στιγμή, πέρα από το "άγνωστος".
Post a Comment
<< Home