Χιόνι
Χειμώνας. Χιόνι. Άσπρο, μαλακό. Υπόσχεση, αθωότητα. Άσπρες στολές, γυαλιά, γέλια. Ένα γαλάζιο διαπερνά το λευκό, ένα χαμόγελο ζεστός ήλιος. Μια σπίθα τολμά να λιώσει το χιόνι.
Άνοιξη. Κρύο. Γλυκό, καυτό. Άνθρωποι που περπατούν γρήγορα, τουρίστες που βολτάρουν γουργουρίζοντας, δειλινό που βάφει την ψυχή ροζ – ή μήπως μωβ; Γαλάζιο παντού. Ένα χέρι βουλιάζει στο γαλάζιο και δεν είναι πια παγωμένο. Μια υπόσχεση ταξιδεύει χωρίς προορισμό.
Καλοκαίρι. Ζέστη. Ανυπόμονη, μεθυστική. Σκόνη, κινητήρες, διόδια. Κήπος, αγκαλιά, ζωή. Αλήθεια. Μια στιγμή αρκεί. Μια στιγμή αγγίζει την αιωνιότητα. Αγάπη. Μια ευχή δεν προφταίνει το αστέρι που πέφτει.
Διαβατήριο. Μαύρα γυαλιά. Δάκρυα. Χιόνι ξανά. Μαύρο, σκληρό. Προδοσία, πόνος. Μια στιγμή αρκεί. Ένα νούφαρο βυθίζεται στον ωκεανό, θυσία στο απαλό αεράκι.
Χιόνι. Γαλάζιο πουθενά. Σιωπή.
Αναρτήθηκε από tinkerbell στις 9/26/2005 07:52:00 PM
5 Comments:
Άσπρο, κόκκινο, ροζ. Βάλε και μπλε- ή να πω γαλάζιο, μωβ. Αλλά ήδη πάμε προς τα σκούρα χρώματα.
Ας είναι, όταν οι εποχές σταματήσουν να κάνουν κύκλους, μπορεί να αρχίσουν να κάνουν κύκλους τα χρώματα.
Αρχικά θα έγραφα ότι τέτοια κείμενα τα αδικεί το μαύρο φόντο, το οποίο θα όφειλε να αλλάζει χρώμα καθώς κυλούν οι λέξεις. Αλλά τελικά το μαύρο είναι ίσως το ιδανικό φόντο αφού αφήνει τον εγκέφαλο να γεννά από μόνος του τα χρώματα των παραστάσεων.
αγαπημένοι μου, μάλλον δε διαβάσατε προσεκτικά... you should read between the lines... το κείμενο αφορά μια πολύ συγκεκριμένη ιστορία που σας έχω διηγηθεί και το γαλάζιο δεν είναι χρώμα... όποιος κατάλαβε, κατάλαβε... σας φιλώ
Αγαπητή μου tinkerbell, όποιος ξέρει την ιστορία που βρίσκεται από πίσω καταλαβαίνει...Αλλά το κείμενο από μόνο του μεταδίδει ενέργεια και ξεφεύγει από το πλαίσιο της ιστορίας.
Μια συγκεκριμένη ιστορία είχα στο μυαλό μου, την οποία άκουσα πολύ πρόσφατα. Καταλαβαίνεις, πιστεύω.
Αν έχω πέσει μέσα ως προς την ιστορία για την οποία μιλάς, ίσως να θέλεις να ξαναδιαβάσεις το comment μου.
Post a Comment
<< Home