Nick Drake

Δε ξέρω κατά πόσο είναι γνωστός ο εν λόγω καλλιτέχνης. Μόλις άκουσα ένα αφιέρωμα που είχε το BBC Radio 2 σε αυτόν, τη ζωή και τη μουσική του και θα γράψω δυο λόγιο σχετικά - έτσι απο μνήμης. To παρουσίασε - από όλους! - o Brad Pitt o oποίος από ότι φαίνεται είναι μεγάλος θαυμαστής του. Το αφιέρωμα ήτσν ουσιαστικά μια αναδρομή στην πορεία του καλλιτέχνη παρουσιασμένη από την ίδια του τη μουσική - η οποία διακόπτοταν από κάποια γεγονότα δια της φωνής του κ. Pitt - καθώς και από την οικογένεια του και άτομα με τα οποία δούλεψε.

Τι μου έμεινε για το άτομο του Ν. Drake; Με μια φράση θα έλεγα ότι ήταν αυτο που ο κόσμος αποκαλεί ήρεμη δύναμη. Γενικά ήταν λιγομίλητος και ήρεμος στους τρόπους του - όπως φαίνεται και από τα τραγούδια του άλλωστε. Κατάφερνε να αποδίδει μια γοητεία και παρά τους χαμηλούς του τόνους να έχει μια έντονη παρουσία στη σκηνή τουλάχιστον. Περνούσε μήνες μόνος του και κατά διαστήματα αναδυόταν να έρθει σε επαφή με τους δικούς του ανθρώπους - ειδικά προς το τέλος της ζωής του. Τα αποσπάσματα που άκουσα μου έδωσαν την εντύπωση ότι παρόλο που απο μικρός το ήξερε ότι θα γίνει μουσικός και ήταν μια συνειδητή επιλογή του, ταυτόχρονα η ντροπαλότητα του θα του είχε σταθεί εμπόδιο αν δεν τον βοηθούσε ο φιλικός και επαγγελματικός περίγυρος του να κάνει αυτά που θέλει. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν το ότι ένας φίλος του τον "έσπρωξε" να παίξει για να τον ακούσουν οι Stones καθώς και ότι ο ίδιος ο John Cale (βλ. Velvet Underground) έχοντας ακούσει τη δουλειά του πίεσε να συναντηθούν και δεν τον άφησε σε ησυχία μέχρι να βγάλουν μαζί μερικά τραγούδια μέρες μόνο αφότου είχαν πρωτογνωριστεί.

Συνολικά ο Νick Drake έβγαλε 3 δίσκους εν ζωή και μερικά επιπλέον κομμάτια εκδόθηκαν μετά το θάνατο του. Πέθανε στα 26 του από υπερβολική δόση αντικαταθλιπτικών - κάτι που έγινε όχι ηθελημένα κατά πάσα πιθανότητα όπως ανάφερε η αδερφή του. Ο πρώτος δίσκος του βγήκε στα 19 του καθώς σπούδαζε Αγγλική Φιλολογία και σύντομα ακολούθησε και ο δεύτερος. Παρόλο που τα σχόλια ήταν ενθαρρυντικά, οι πωλήσεις δεν ήταν ουσιαστικές και αυτό ήταν που έκανε τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης να εμφανίζονται. Όντας μεγαλωμένος στην αγγλική ύπαιθρο η μετακόμιση του στο Λονδίνο τον επηρρέασε επίσης, πράγμα που φαίνεται στο τρίτο του δίσκο.

Είχε πει στον παραγωγό του ότι παρόλο που κάνει ό,τι χρειάζεται δε βρίσκει την αναγνώριση που είχαν άλλοι καλλιτέχνες της εποχής του (τέλη 60's - αρχές 70's). Το παράπονο του ήταν - σύμφωνα με τα λεγόμενα της μητέρας του - ότι αποτύγχανε σε ότιδήποτε και αν προσπαθούσε (συμπεριλαμβανομένων και μια σύντομης θητείας ως προγραμματιστής(!) και μιας συνέντευξης που έδωσε για να καταταγεί στο στρατό - όπου και εμφανίστηκε ακούρευτος). Παρόλα αυτά ήταν πολλοί εκείνοι που είπαν στη μητέρα του αφότου είχε πεθάνει πόσο τους βοήθησε η μουσική του. Ταυτόχρονα είναι πολλοί οι σημερινοί και παλιότεροι καλλιτέχνες που έχουν εμπνευστεί από αυτόν και ακόμη περισσότεροι εκείνοι που αναγνωρίζουν την αξία της μουσικής τους. Και εδώ που τα λέμε, πόσοι έχουν καταφέρει να μνημονεύεται η δουλειά τους 30 χρόνια αφού έπαψαν να δημιουργούν;

Τελικά τι συνέβη στο Nick Drake; Μήπως η κατάθλιψη του (και κατ' επέκταση και ο θάνατος του) ήταν προϊόν της ανυπομονησίας του να γίνει διάσημος πολύ γρήγορα; Μήπως όντως η δουλειά του δεν άξιζε τόσο όσο μνημονεύουν εκ των υστέρων οι άνθρωποι του; Μήπως θα παρέμενε στην αφάνεια αν ζούσε ακόμα και δεν είχε "ευλογηθεί" η μουσική του από τη χρυσόσκονη της αυτοκτόνιας του - που ως γνωστόν κάνει τα πάντα να φαίνονται πιο επικά και γοητευτικά; Μήπως ήταν απλά άλλος ένας κλεισμένος στον κόσμο του ψάχνοντας να βρει κάτι που συνέχεια του διέφευγε όπως πολλοί από εμάς άλλωστε; Πιστεύω πως οι δυο λέξεις που τον χαρακτηρίζουν ακριβέστερα είναι "τραγική φιγούρα". Αυτό που μου προξενεί την περισσότερη περιέργεια είναι ότι ποτέ δε θα μάθουμε τι έτρεχε στο μυαλό του, ειδικά όλες εκείνες τις περιόδους της απομόνωσης του από τους πάντες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ακούμε τη μουσική του. Τελικά, μόνο αυτό μένει...