Εθνική Ελλάδος γειά σου...

(ή η κριτική ενός άσχετου που άκουσε το 1ο και είδε το 2ο ημίχρονο)

Φτηνά τη γλιτώσαμε και αυτή τη φορά ε; Κάτι το απαράμιλλο φάρδος, κάτι οι Ισπανοί που έχασαν κενές εστίες, κάτι ο τερματοφύλακας που έκανε ό,τι μπορούσε, τα κουτσοβολέψαμε πάλι. The greek way. Γιατί ποδόσφαιρό δε παίξαμε. Αυτός ο αγώνας μου θύμισε από μία άποψη τον αντίστοιχο της Αγγλίας με τη Γαλλία λίγες μέρες πριν όπου από ένα σημείο και μετά οι Άγγλοι ακολούθησαν την προσφιλή τακτική του 'ταμπουρώματος' (δεν τους έχω δει πολλές φορές αλλά πάντα έτσι παίζουν αυτοί όταν πάρουν το προβάδισμα;). Μόνο που εμείς είχαμε φάει γκολ και έπρεπε να το κυνηγάμε - αντίθετα δεχομασταν αλλεπάλληλα κύματα από ισπανικές επιθέσεις. Αν ήταν στη φόρμα της η Ισπανία θα 'χε ρίξει άλλα 3.

Από την άλλη άποψη ο αγώνας δεν είχε καμία σχέση με τον αντίστοιχο της Αγγλίας-Γαλλίας. Εκεί οι παίκτες και των δύο ομάδων αντάλλασαν μπαλιές - ναι, είναι δυνατόν και αυτό - εμείς απλά κλωτσάγαμε το τόπι προς τους άλλους (πάλι καλά) και περιμέναμε να μας το γυρίσουν πίσω. Φάνηκε άλλωστε στα κόρνερ αυτό (καμιά 10αριά για εκείνους, 1-2 για μας) και στη κατοχή της μπάλας (πάνω από 60% δική τους μου φάνηκε). Επίσης, οι 85 κίτρινες κάρτες που δόθηκαν είναι κάπως πολλές για τέτοια διοργάνωση ή μου φαίνεται; Θα 'χει σίγουρα ενδιαφέρον να δούμε πως θα 'ναι τα πράγματα στο επόμενο παιχνίδι.

Αυτό που έμεινε πιο έντονα από το μισό που είδα ήταν ένα κλιπάκι που έδειξε η Αγγλική τηλεόραση (δεν ξέρω αν το δείξαν και κάτω) μιας ελληνίδας φιλάθλου στις εξέδρες με την γαλανόλευκη ζωγραφισμένη στα μάγουλα της και το τσιγάρο στο χέρι να κάνει το σταυρό της όταν διώξαμε για άλλη μια φορά τη μπάλα από τη περιοχή μας...