the David James effect

(ή γιατί ο κος Ζιντάν έκανε αυτό που ένας θρησκευόμενος θα αποκαλούσε θαύμα)

Δεν είναι ότι κατάφερε να στείλει τη μπάλα ακριβώς στην γωνία μέσα από 11 αμυντικούς και καμιά 10αριά συμπάικτες. Δεν είναι ότι το έκανε στο 91' όταν η Γαλλία ήταν ήδη η χαμένη για πολλούς. Δεν είναι ότι η ομάδα του είχε να φάει γκολ 10 αγωνιστικές. Δεν είναι ότι σε εκείνο το σουτ ήταν οι ελπίδες όλων των Γάλλων. Δεν είναι ότι το έκανε ψυχρά και ανέκφραστα σα να δένει τα κορδόνια του. Δεν είναι ότι δεν κάθησε κανά μισάωρο να το μελετήσει - απλά έκανε δυο βήματα πίσω και εκτέλεσε χωρίς καμία πίεση.

Είναι ότι το κάνε και η πλήρης ισχύ της πράξης του σε κτυπάει μέρες μετά. Τότε το συνειδητοποιείς. Και ως τότε είσαι απλά υπό την επήρεια. Όπως ήταν και ο τερματοφύλακας των Άγγλων που λίγα λεπτά μετά, μη μπορώντας ακόμα να το πιστέψει, αναγκάστηκε να παραχωρήσει πέναλτι το οποίο και έγινε δεύτερο και νικητήριο γκολ. Δέος.