C+M

Στάση μετρό Πανεπιστήμιο προς Σύνταγμα. Κατεβαίνω κάτω και στέκομαι στην άκρη της πλατφόρμας. Κοιτάζω άσκοπα δεξιά αριστερά ως συνήθως. Κάποιος που έχει κατέβει πίσω μου τις σκάλες και απομακρύνεται μου τραβάει την προσοχή. Τον παρατηρώ από πίσω. Ψηλός και λεπτός με μακριά ροζίζοντα μαλλιά ξυρισμένα στο πλάι με ραστα και κρικάκια φοράει ένα ζευγάρι All-star, κόκκινο καρό παντελόνι, αμάνικη μπεζ μπλούζα και μπαντάνα. Ο C! Απίστευτο. Δίπλα του μια λεπτή κοπέλα αρκετά κοντύτερη του – σίγουρα η Μ. – και λίγο πιο πίσω μια κυρία – η μαμά της σκέφτομαι.

Τον C. και την Μ. τους είχα γνωρίσει στην Αγγλία. Πρώτα τους είχαμε πετύχει με τον Γ. σε ένα από τα Spoken Word tours του Jello Biafra. Μετά γνωρίστηκαν με τον Γ. με κάποιο (άγνωστο σε όλους) τρόπο και κάποια στιγμή μου τους σύστησε σε μια παμπ κοντά στο σπίτι του τελευταίου. Φυσικά μιλούσανε για το πως θα αλλάξει η κοινωνία. Πέρα από λίγες φορές που τους είχα πετύχει στα γνωστά 1-2 στέκια και είχαμε ανταλλάξει μερικές κουβέντες δεν τους είχα δει πολλές φορές. Και τώρα με εντελώς κουφό τρόπο είχαμε ξαναβρεθεί.

Μπαίνουμε στο μετρό. Έχουν έρθει για διακοπές εδώ και 5 βδομάδες εκ των οποίων τις 2 τις πέρασαν στην Αμοργό. Προσέχω την μπλούζα του C. Γράφει: A product of society. (Μετά θα μου πεί ότι άλλη μια που έχει φτιάξει λέει "Terrorist?"). Παρατηρώ επίσης τα φευγαλέα βλέμματα του κόσμου πάνω του. Παρόλο που έχει έρθει εδώ αρκετές φορές – μιλάει και λίγα ελληνικά – και αυτός την έχει συνηθίσει την Ελλάδα, εκείνη φαίνεται πως αργεί ακόμα. Δεν ξέρω αν αστειεύται όταν λέει πως μερικές φορές κάποιοι κάνουν το σταυρό τους όταν τον βλέπουν.

Με ρωτάνε για το τι κάνω τώρα, αν τελείωσα, πόσο καιρό είμαι εδώ, αν βρήκα δουλειά. Η Μ. είναι κοινωνική λειτουργός πάνω και σκοπεύουν να κατεβούν «το πολύ σε 3 χρόνια». Ο C. δεν ξέρω αν κάνει κάτι – πάντως είναι από τα πιο ευαισθητοποιημένα (και ενεργά) πολιτικά άτομα που είχα συναντήσει πάνω. Ανταλλάσσουμε τηλέφωνα και κανονίζουμε να βρεθούμε αργότερα.

Αρκετές ώρες μετά το Dark Sun* είναι γεμάτο. Η Μ. μου λέει πόσο ίδιο της φαίνεται, πόσο δεν αναγνωρίζει σχεδόν κανένα πια και πόσο ενθουσιασμένη είναι που ξανάρθε. Μιλάμε για κοινούς γνωστούς και τη ζωή πάνω. Ο C. μου λέει για την «totally gothic experience» που είχαν στο Dada κάτι μήνες νωρίτερα όπου ένας τύπος εκεί που καθόταν στο μπαρ έκοψε τις φλέβες του. Κυριολεκτικά. Χαζεύουμε τον κόσμο («too pretentious» – αν και κάποιοι πολύ όμορφοι με τον τρόπο τους), πίνουμε, χορεύουμε.

Κατά τις 5 είναι ώρα για να φύγουμε. Στο αυτοκίνητο στο γυρισμό μου λένε για το σχεδόν κοινόβιο που μείνανε στην Αμοργό. Ο C. δάκρυσε φεύγοντας από το νησί – τόσο πολύ του άρεσε. Οι γονείς του κάνανε διακοπές ακριβώς εκεί που ήμουν κι εγώ αυτό το καλοκαίρι και την ίδια περίοδο. Η Μ. οδηγάει αργά μέσα από τους άγνωστους γι αυτήν δρόμους της πόλης και μ’ αφήνουν στο κέντρο πριν συνεχίσουν για βόρεια. Στο τέλος της εβδομάδας θα γυρίσουν Αγγλία αλλά κάτι μου λέει ότι θα τους ξαναδώ εδώ.

*In an unrelated (and unimportant) note I found an empty tablet of alprazolam on the bathroom sink.