Μια υπέροχη μέρα

Άλλη μια μέρα με πολλή δουλειά, κακή ενέργεια και ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Κάποια στιγμή, γύρω στις 9 παρά, και με μια ντουζίνα projects να σε περιμένουν, αποφασίζεις να τα παρατήσεις όλα, να γυρίσεις σπίτι, να ηρεμήσεις λίγο, να ξεχαστείς. Κι αύριο μέρα είναι. Οδηγείς εκνευρισμένη, κουρασμένη, απογοητευμένη από τη ζωή που δεν έχεις, να, παραλίγο να τρακάρεις. Φτάνεις σπίτι αλλά δε νιώθεις και πολύ καλά. Τι καλά, δηλαδή, εσύ νιώθεις χειρότερα, χάλια, λίγο ακόμη και θα βάλεις τα κλάματα. Πεινάς σα λύκος αλλά δεν μπορείς ούτε το ψυγείο ν’ ανοίξεις. Όλα μοιάζουν εχθρικά και άδεια. Ποιος είπε ότι το σπίτι σου είναι το καταφύγιό σου; Τι έξυπνη ιδέα, χα, την πάτησες, νόμιζες ότι θα έφευγες και θα γλίτωνες; Καλά να πάθεις. Θα μπορούσες να είχες δουλέψει λίγο ακόμη, το βράδυ που έχει ησυχία, να πάρεις και καμιά προαγωγή, καιρός δεν είναι; Θα μπορούσες να πας γυμναστήριο, να φροντίσεις και λίγο το σώμα σου, πόσα χρόνια νεότητας έχεις ακόμη μπροστά σου; Θα μπορούσες να κανονίσεις να βγεις με φίλους για ένα ποτό, μήπως δεν έχεις πια φίλους; Καλά να πάθεις, τους εγκατέλειψες και σε εγκατέλειψαν κι αυτοί, τι νόμισες, θα σε περιμένουν πάντα; Θα μπορούσες να είσαι αγκαλιά με τον καλό σου και να τα έχεις ξεχάσει όλα. Αλλά δεν έχεις ούτε αυτό. Ε, βέβαια, έτσι άχρηστη και απαιτητική που είσαι, ποιος να σε θέλει. Τους τρομάζεις όλους. Ποιος σου είπε να το παίζεις τόσο δύσκολη και να τα βαριέσαι όλα; Και καλά, πες ότι κάποιος θα υπάρχει και για σένα, πώς θα σε βρει ο Χριστιανός; Ή μήπως περιμένεις να έρθει στο σπίτι, πώς το θέλετε, πακέτο ή στο χέρι; Τελικά το ανοίγεις το ψυγείο. Τι το ‘θελες; Έχεις βάλεις στόχο να μειώσεις κι άλλο τις πιθανότητες που λέγαμε πριν; Δεν έχεις καθρέφτη να δεις πώς είσαι; Ανοίγεις ένα βιβλίο, αλλά μετά την πρώτη σελίδα, τα μάτια σου κλείνουν. Δεν αντέχεις άλλο, το μόνο που θέλεις είναι να πέσεις να κοιμηθείς, να τα ξεχάσεις όλα και να ξυπνήσεις το άλλο πρωί – αύριο είναι μια καινούρια μέρα. Και όχι, όχι, η αυριανή μέρα δε θα είναι σαν τη σημερινή. Αύριο θα πάνε όλα καλά, αύριο θα είσαι πιο δυνατή, αύριο θα έχεις πια συνηθίσει…