Μέρες με και χωρίς Ι: Ενέργεια

2:30 το πρωί, καθοδόν. Η μπαταρία στο αυτοκίνητο τα παίζει. Το αφήνω στη Βουλιαγμένης και παίρνω ταξί για το σπίτι όπου πέφτω ξερός για ύπνο.

Βιαστικό εγερτήριο μετά από 5 ώρες. Εφορία όπου καταφέρνω μέσα σε 5΄ να θεωρήσω 10 μέρες εκπρόθεσμο έγγραφο. Η τύχη όλη της ημέρας (και πιθανόν του υπόλοιπου 15ήμερου) εξαντλείται εκεί.

Ταξιδιωτικό γραφείο για έκδοση ακτοπλοϊκού εισιτηρίου. Αρχικά με απόδειξη κατά λάθος. Επιστροφή στο αμάξι όπου συνειδητοποιώ ότι πρέπει με τιμολόγιο. Προσπάθεια επανόρθωσης συναντά αμετακίνητη υπάλληλο: τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια είναι ταυτόχρονα και τιμολόγια. Διασταύρωση πληροφορίας με απέναντι ταξιδιωτικό γραφείο. Η προηγούμενη υπάλληλος εκτός από ισχυρογνώμων είναι και σωστή. Επιστροφή στο αρχικό γραφείο. Πρόχειρη διόρθωση/μετατροπή της απόδειξης στη σωστή μορφή.

Μετάβαση στο παρατημένο την προηγούμενη νύχτα αυτοκίνητο ενώ ήδη μεσημεριάζει. Κλήση μηχανικού καθ’ οδόν. Μόλις φτάνω παίρνει μπροστά. Ακύρωση μηχανικού. Αρχίζω να πηγαίνω προς το κέντρο. Στο 1o Νεκροταφείο και λίγο πριν την μικρή ανηφόρα/δεξιά στροφή στην Ηλία Ηλιού το αμάξι σταματάει ακριβως πάνω στη στροφή. Επανάκληση μηχανικού. Συρροή από ανοιχτές παλάμες, βρισιές και ευνόητες (αλλά κατά βάση ανούσιες) συμβουλές από τους παρακάμπτοντες το αυτοκίνητο μου οδηγούς. Κάποτε ο μηχανικός φτάνει με νέα μπαταρία. Αντικατάσταση και σφιγμένη οδήγηση προς το συνεργείο. Εγκατάλειψη αυτοκινήτου.

Περπάτημα προς «τα κεντρικά γραφεία» της νο 1 δουλειάς. Παραλαβή επιταγής μισθού. Πάλι καλά.

Μεσημέρι προς απόγευμα σε internet café. Δουλειά νο 2 εξ αποστάσεως μαζί με φραπέ. Οι στροφές μου ανεβαίνουν. Όλο το πρωί το κινητό δε σταματάει να χτυπάει για τα χρόνια πολλά (είναι κι η γιορτή μου). Η μπαταρία του τελικά πέφτει και ο φορτιστής είναι σπίτι. Η μπαταρία στο iPod επίσης έτοιμη να εξαντληθεί.

Η ώρα περνάει στο café. Επικοινωνία με μηχανικό μέσω χρηματοβόρου κερματοδέκτη. Το αυτοκίνητο είναι έτοιμο. Ένας καφές και 2+ ώρες online=14€. Επιστρέφω στο συνεργείο περπατώντας.

Παραλαβή αυτοκινήτου. -90€. Επιστροφή σπίτι όπου επαναφορτίζω συσκευές και ανασυντάσσομαι για 30’. Τηλέφωνα. Ξεκινάω για δουλειά νο 2. Στάση σε ζαχαροπλαστείο και αγορά κερασμάτων.

Αργά το απόγευμα φτάνω στη δουλειά νο 2. Γιορτινή ατμόσφαιρα – κυρίως λόγω του σμαριού που σχηματίζεται γύρω από τις κούτες με τα γλυκά. Συνειδητοποιώ ότι 3 ώρες χτεσινής δουλειάς δε σώθηκαν πουθενά. Κοιτάζω παντού. Τίποτα. Από την αρχή.

Προτού φύγω αργά το βράδυ ξεχνάω τον φορτιστή του iPod στο γραφείο. Κάτι να μείνει και για αύριο. Πριν φύγω για το ταξίδι της επομένης θα πρέπει να περάσω να τον πάρω.

Επιστροφή σπίτι νο 2. Κατάρρευση.