Και στα δικά σας

-Ραντεβού στις 11:00 στον Προφήτη Ηλία. Να είσαι στην ώρα σου, μην αργήσουμε!

Οίκος νυφικών Helena. Ένα σπίτι ροζ, ισόγειο, χωρίς πινακίδα. Μια μελαχρινή παχουλή κυρία ανοίγει την πόρτα συνομωτικά: «το ραντεβού των 11:00;» Μπαίνουμε μέσα. Ξύλινο πάτωμα - σαν αίθουσα χορού! - τούλια παντού, λουλούδια, κούκλες ντυμένες με αέρινα νυφικά, νυφιάτικα περιοδικά. Μια μέλλουσα νύφη προβάρει στην άλλη αίθουσα τα όνειρά της για μια παραμυθένια ζωή. Γέλια, χαμόγελα, ατμόσφαιρα ευφορίας. Κατάσταση εντελώς ροζ…

Έρχεται επιτέλους η σειρά μας. Νιώθω τόσο ξένη σ’ αυτό το χώρο. Σα να μην έχω δει ποτέ πριν νυφικό, σα να μην έχω ποτέ σκεφτεί ότι θα έρθει κάποτε και η σειρά μου. Δοκιμάζουμε το πρώτο deux pièces. Σε κοιτάζω και σχεδόν δε σ’ αναγνωρίζω, εσύ είσαι αυτή; Δεύτερο, τρίτο, τέταρτο… ένας υπέροχος νέος κόσμος με τη δική του γλώσσα: οργάντζα, μουσελίνα, ταφτάς, τούλι, Σβαρόφσκι, ρεντιγκότα, ντραπέ… Η κυρία Έλενα μας εξηγεί τις διαφορές ανάμεσα στα υφάσματα, προτείνει σχέδια και χρώματα. Σε κοιτάζω στον καθρέφτη να στριφογυρνάς μέσα στο άσπρο νυφικό. Λάμπεις ολόκληρη! Σαν μια μικρή μπαλαρίνα μέσα στα τούλια έτοιμη να απογειωθεί. Πώς γίνεται ένα κομμάτι ύφασμα να σε μεταμορφώνει έτσι; Μπορεί άραγε να αντέξει τόση ευτυχία, τόση χαρά, τόση προσδοκία, τόσο βάρος από τα όνειρα μιας ολόκληρης ζωής; Εικόνες πολλές έρχονται στο μυαλό μου: ένα κοριτσάκι με αλογοουρά και ροζ μπουφάν να κάθεται δίπλα μου στο έδρανο, ατέλειωτες νυχτερινές εξομολογήσεις στις κουκέτες, μαγειρέματα και διαβάσματα για την εξεταστική, διακοπές, πάρτι, βράδια στις παραλίες… Νιώθω συγκινημένη, αποκλείεται να καταφέρω στην εκκλησία να εκτελέσω τα χρέη της κουμπάρας χωρίς να βάλω τα κλάματα…

Κολωνάκι, λίγες μέρες μετά. Η έρευνα αγοράς συνεχίζεται, σε εορταστική ατμόσφαιρα αυτή τη φορά, και μαζί με την έτερη αγαπημένη κουμπάρα. Σχέδια, χρώματα, υφές… Έχουμε τόσες λεπτομέρειες να κανονίσουμε, μπομπονιέρες, εκκλησία, λαμπάδες, στέφανα, διακόσμηση, λουλούδια, βιολιά (επιμένω)… Χρόνια τώρα οι τρεις μας καταστρώνουμε σχέδια και στρατηγικές, βάζουμε στόχους, πλάθουμε όνειρα, μοιραζόμαστε σκέψεις και επιθυμίες… Είναι τόσο πολύτιμες αυτές οι στιγμές, τόσο ανεκτίμητες! Ποιος είπε ότι μόνον οι άντρες έχουν ισχυρές φιλίες; Και τι ευτυχία να παντρεύεις τις 2 καλύτερές σου φίλες, αδερφές ψυχές και συνταξιδιώτισσες στη ζωή…

Άντε, και στα δικά σας…