Είκοσι και μία του μηνός - Η μέρα είναι μεγάλη

Εχθές μαγείρεψα ένα αλλιώτικο φαγητό. Κατά την προσφιλή μου συνήθεια, η συνταγή βασιζόταν στην Θεμελιώδη Αρχή "ό,τι υπάρχει στο ψυγείο". Έκανα λοιπόν μπιφτέκια στο φούρνο, με βερίκοκα σε δύο παραλλαγές (βερίκοκα γεμιστά με πάστα ελιάς, βερίκοκα γεμιστά με φιστίκια Αιγίνης). Τα έβαλα να ψηθούν σε μέτριο φούρνο, αφού τα περιέχυσα με χυμό πορτοκαλιού, στον οποίο είχα διαλύσει μια κουταλιά μουστάρδα και είχα προσθέσει ελαιόλαδο. Περιττό να σας πω ότι η ιδέα μου όχι μόνο τρωγόταν, αλλά ήταν νοστιμότατη, με αποκορύφωμα τα βερίκοκα με την πάστα ελιάς.

Βέβαια, δεν επρόκειτο για τυχαία βερίκοκα, αλλά για τους καρπούς της ατίθασης βερικοκιάς μας, που φύτρωσε και μεγάλωσε σε πείσμα όλων των απαισιόδοξων, που προδίκαζαν το μέλλον της στο φτωχό παρτέρι μας. Διότι αν έχεις τσαγανό ανθίζεις και καρπίζεις σε μια σπιθαμή χώμα. Αν πάλι δεν έχεις, φυτοζωείς και μαραίνεσαι ακόμη κι αν σε προσέχουν, σε περιποιούνται και σε έχουν βασίλισσα του κήπου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μια καμέλια που είχαμε, η οποία δεν καταδέχτηκε να συνεχίσει το βίο της στον κήπο μας. Ευγε στη βερικοκιά και σε όλα τα άξια δεντράκια που είναι περήφανα, στολίζουν το μικρό κήπο μας και κάνουν τα πιο νόστιμα φρούτα του κόσμου. (Όχι που δεν θα παινέψω τα δεντράκια μας)!

Το φαγητό ήταν μοσχομυριστό, ζουμερό και τραγανό ταυτόχρονα. Κάθησα να φάω, αλλά λαχτάρισα ένα ποτήρι κρασί και άνοιξα ένα "Ροζέ του Φεγγαριού - Στροφιλιά", που είχε ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με το φαγητό μου, μοσχομυριστό, ζουμερό και τραγανό. Τόσο πολύ το ευχαριστήθηκα το φαγητό μου, τόσο πολύ το χάρηκα, που είπα θα το ανεβάσω στο blog, μπας και φιλοτιμηθούν τα "ρεμάλια" κι αρχίσουν και μαγειρεύουν και τρατάρουν τα ταίρια τους κρασί, ειδικά σήμερα που η μέρα είναι μεγάλη. Κι επειδή το φως του δειλινού μας ομορφαίνει, μεταμορφώνει τις αδυναμίες μας σε γοητεία και τις ευαισθησίες μας σε δύναμη, αξίζει την προσοχή μας. Θα φροντίσω να έχω με καλή παρέα, να ακούσω ωραίες μουσικές και να γευτώ νόστιμα εδέσματα και λαχταριστά κρασιά. Να εκτεθώ στο φως της ζωής, αφήνοντας για λίγο το φως της οθόνης. Θα σας συναντήσω.

Παρεπιτόντως, να φέρω κρασί ή να ετοιμάσω κανένα μεζεδάκι?