Αφιερωμένο σε μια Α...λφαβήτα.
Αλαλαγμέ ανθρώπινων ασμάτων
Βύθισε βλέμμα βορά
Γλώσσας γητεύτρας γυνής
Δώρο δαντελωτών δωμάτων
Ερεθισμός έπακρος εσύ
Ζυγώνεις ζέση ζωής
Ηττών ηθελημένων ημών
Θαύμα θεϊκού θυμού
Ισχυράς ίασης ιέρεια
Καταγής κυλομένη καλείς
Λαχταρώντας λαγνείας λύτρωση
Με μάτια μισάνοιχτα
Νυμφεύεσαι νέου νέκταρ
Ξαλαφρώνοντας ξαναμμένα ξόανα
Ονείρων οίστρος όμοια
Πηγαίου πάθους ποτάμι
Ράχες ράπισε ρέοντας
Σαρκώδες σαγήνης στόμα
Τέλεψε τρεμάμενο τον
Ύψιστο υμέναιο υμών
Φονεύοντας φύτρα φόβων
Χύνοντας χυμούς χαρμόσυνους
Ψαλμούς ψυχών ψιθυρίζοντας
Ωραιοτάτη ωσάν Ωλαλώμ.
3 Comments:
Αυτό για τον ξύλινο λόγο πες πως δε στο είπα ποτέ...
χιχιχιχι...:)))
Πολύ έξυπνο :)
ggl, ευχαριστώ και για τη διόρθωση με τη θερμοκρασία.
Post a Comment
<< Home