(Σπίτι-Δουλειά-)Άλλη δουλειά-Σπίτι

(ή τα Friday night blues)

Γυρνάω σπίτι από τη δουλειά περπατώντας. Δε σταματάω πουθενά παρά μόνο σποραδικά κοιτάω στο κινητό την ώρα - από συνήθεια περισσότερο. Το soundtrack είναι κυρίως η μελαγχολία από δύο δίσκους των Mercury Rev. Περπατάω σαν σε βίντεοκλιπ τους - δεν υπάρχουν άνθρωποι παρά μόνο απεστιασμένες φιγούρες, δεν υπάρχουν φανάρια, μόνο κίνηση. Πλησιάζω ένα προπορευόμενο ζευγαράκι μεσήλικο και βάλε που χαίρεται τη νύχτα - μάλλον τουρίστες είναι. Κρατιούνται χέρι-χέρι και καρφώνομαι εκεί - μέχρι που τους προσπερνάω. Στρίβω στο Χίλτον προς κέντρο. Περνάω κοιτάζοντας το Σταμάτη. "Μπορείς να περπατήσεις και λίγο πιο αργά", μου φωνάζει μια βέσπα. Σκέφτομαι μια βρισιά αλλά δε προλαβαίνω να πω τίποτα. Μπροστά μου άλλο ένα τεράστιο γκρουπ από ακόμα περισσότερους τουρίστες όλων των ηλικιών μαζεμένοι λες για αλληλοπροστασία περιμένουν κάποιους που ξεμείναν πίσω - το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά. Πρέπει να είναι ξένοι αλλά καθώς διέρχομαι από την άμορφη μάζα τους με ελιγμούς και υπεκφυγές δεν ακούω τη γλώσσα τους με τη μουσική να παίζει στα αυτιά μου. Δεξιά για Κολωνάκι. Στα πεζοδρόμια της Πατριάρχου Ιωακείμ δεν υπάρχει απολύτως τίποτα - μόνο κάποια στιγμή στο απέναντι πεζοδρόμιο προσέχω μια γρια με μια ριχτή άσπρη μπλούζα. Το μοναδικό της χέρι κρατάει ένα μπαστούνι που την τραβάει μπροστά. Σόλωνος. Τα παιδιά στη Νομική κάνουν κατάληψη - μια φοιτήτρια τρέχει να πετάξει κάτι περιττό στους ξέχειλους σκουπιδοτενεκέδες τους και ξαναγυρνάει στην παρέα της - μάλλον ετοιμάζονται για έξοδο. Πιο κάτω ένα βαθύ (αλλά επίπεδο) ντεκολτε κάνει κάτι σαν να μου χαμογελάει - ίικ. Και μετά η μακρά και συσσίφεια άνοδος για το σπίτι. Τουλάχιστον για την ώρα δεν είμαι μόνος εκεί. Στα αριστερά οι Χάρτες σφύζουν από ζωή κατά τα γνωστά. Ένας πρώην 'συνάδελφος' με προσπερνάει με τη μηχανή του και τη φίλη του. Μπαίνω στο ευτυχώς έρημο σπίτι και ανοίγω τα παντζούρια στη νυχτερινή μου βεράντα.

Δεν μας τα είχατε υποσχεθεί ακριβώς έτσι δεσποινίς Athenaea Vita. Όποιος γράφει για εσάς έχει κάτι να θυμηθεί όταν γυρίζει από τις βόλτες. Να γιατί άλλο υπάρχουν τα blogs και τα σχόλια τους - για να βρούμε ίσως κάποιον που θα μας πει αυτό που ξε-χάσαμε στο δρόμο.