Βαρκελώνη – Cinco Jotas

Ναι, υπάρχει ο γαστρονομικός παράδεισος και κείτεται κοντά στη συμβολή των οδών Ράμπλας και Μαγιόρκας. Στον παράδεισο αυτό κυριαρχεί το σκούρο λακαρισμένο ξύλο και το πράσινο του λιβαδιού. Χοιρομέρια καπνιστά κρέμονται από τσιγκέλια, αλλά δυστυχώς δε φτάνουν να γεμίσουν με το άρωμά τους τον χώρο. Το 5J δεν είναι ό,τι το πιο φθηνό, αλλά είναι οικονομικά φιλόξενο, με τα εδέσματά του να κυμαίνονται στα 10 με 20 €.

Και τώρα οι δύο μέρες που θα μείνουν αξέχαστες στις γευστικές μου απολήξεις.

Ημέρα ψαρικών:

• Πιπεριές φλωρίνης γεμιστές με πουρέ βακαλάου.
• Πάστα μαύρη από το μελάνι σουπιάς περιχυμένη με ελαιόλαδο στο οποίο έχει σωταριστεί σκόρδο και μικρές γαρίδες.
• Γεμιστά καλαμάρια με πουρέ θαλασσινών.
• Κρασί ξηρό λευκό.

Ημέρα κρεατικών:

• Σαλάτα ρόκας με ψιλοκομμένο καπνιστό χοιρομέρι του 5J.
• Αρνάκι σερβιρισμένο με «ψωμάκια» βουτηγμένα σε σως από τσιγαρισμένα μανιτάρια με κρεμμύδι.
• Τηγανιά χοιρινή σε σάλτσα από σταφίδες και δίπλα της ένα θεσπέσιο γλυκό από κόκκινο κρεμμύδι να τη συνοδεύει. Ένα επιδόρπιο που πάντα ονειρευόμουν.
• Κρασί κόκκινο του 2005 από αυστραλέζικη ποικιλία σταφυλιών που καλλιεργείται στην Ισπανία.

Αν και έφαγα και αλλού, τίποτα δε συγκρίνονταν με το 5J. Οι παέλιες ήταν μια κατήφεια, δυστυχώς το 5J δεν προσέφερε αυτό το έδεσμα, και εκτός του ωμού βακαλάου μαριναρισμένου σε κρεμμυδάκι και πιπέρι τίποτα δε θα μου μείνει.

Υ.Γ.: Ζητώ συγγνώμη από την Ilaira είμαι απαράδεκτος με τα ονόματα των κρασιών, θα γράψω 100 φορές "θα κρατάς σημειώσεις αφού δε τα θυμάσαι".