Απορία νομικής φύσης στο θέμα «Αντίσταση κατά της αρχής».
Έχει ο απλός πολίτης δικαίωμα στην αυτοάμυνα όταν μια αρχή εκτρέπεται ή είναι υποχρεωμένος δια νόμου να υπομένει την άσκηση σωματικής βίας; Υπάρχει νομολογία πάνω στο θέμα, υπάρχουν δεδικασμένα; Έχει νομικά μεγαλύτερη βαρύτητα ο λόγος ενός οργάνου ασφαλείας σε ένα δικαστήριο από αυτόν του απλού πολίτη;
Labels: social
Αναρτήθηκε από ggl στις 11/22/2006 04:12:00 PM
3 Comments:
"ΠΟΙΝΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ
Αρθρο 167.
1. Οποιος μεταχειρίζεται βία ή απειλή βίας για να εξαναγκάσει κάποια αρχή ή υπάλληλο να ενεργήσουν πράξη που ανάγεται στα καθήκοντά τους ή να παραλείψουν νόμιμη πράξη, καθώς και όποιος βιαιοπραγεί κατά υπαλλήλου ή προσώπου που έχει προσληφθεί ή άλλου υπαλλήλου που έχει προστρέξει για να τον υποστηρίξει ενώ διαρκεί η νόμιμη ενέργειά του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους. Σε κάθε περίπτωση
αποκλείεται η μετατροπή ή η αναστολή της ποινής.
2. Αν οι πράξεις που προβλέπει η προηγούμενη παράγραφος
έγιναν από πρόσωπο που οπλοφορεί ή φέρει αντικείμενα με τα οποία
μπορεί να προκληθεί σωματική βλάβη ή έχει καλυμμένα ή αλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά του ή έγινε από περισσοτέρους, καθώς και αν το πρόσωπο κατά του οποίου στράφηκε η πράξη διέτρεξε σοβαρό προσωπικό κίνδυνο επιβάλλεται φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών εφόσον η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη."
Πέραν αυτών, σημειώνω τα εξής:
Αναίτια επίθεση ή υπέρβαση των ορίων της θεμιτής, για την ακινητοποίηση υπόπτου, βίας συνιστά άδικη πράξη και δικαιολογεί άμυνα κατ' αυτής.
Το ζήτημα, όμως, τού αν οι πράξεις της αστυνομικής αρχής υπερέβησαν αυτά τα όρια είναι πραγματικό - ζήτημα δηλαδή απόδειξης.
Η αξιοπιστία της κάθε μαρτυρίας κρίνεται in concreto, δηλαδή ενόψει της συγκεκριμένης κάθε φορά περίπτωσης, με βάση διάφορα στοιχεία (γεγονότα αλλά και τα γνωστά στερεότυπα). Όπως μπορείτε να φανταστείτε, αλλιώς θα κριθεί η σχετική μαρτυρία ενός σεσημασμένου "μαλλιά" αναρχικού κι αλλιώς ενός ευυπόληπτου πολίτη, χωρίς πάλι αυτό να είναι απόλυτο. Πάντως, συνήθως η Αστυνομία απολαμβάνει ένα κατ' αρχήν "τεκμήριο αλήθειας".
Σας ευχαριστώ για την απάντηση, όμως αν τη κατανόησα σωστά το άρθρο 167 προστατεύει τα όργανα ασφαλείας, ωστόσο δεν υπάρχει αντίστοιχο νομικό πλαίσιο μέσου του οποίου να προστατεύεται ο πολίτης από την υπέρβαση καθήκοντος των οργάνων αυτών και η φράση «Αναίτια επίθεση ή υπέρβαση των ορίων της θεμιτής, για την ακινητοποίηση υπόπτου, βίας συνιστά άδικη πράξη και δικαιολογεί άμυνα κατ' αυτής.» συνιστά δική σας άποψη περί δικαίου και η οποία δεν είναι γραμμένη σε κάποιο νομικό κώδικα.
Οπότε μου δημιουργείται η απορία γιατί δε θεσπίζεται ένα πλαίσιο που θα καθορίζει τα όρια νομιμότητας που μπορεί να κινηθεί μια αρχή; Πώς μπορεί να κρίνει κανείς τι είναι θεμιτό και αθέμιτο αφού τα όρια μεταξύ τους δεν έχουν καθοριστεί;
Παρέθεσα μόνο το άρθρο για την αντίσταση της αρχής. Για τις υπερβάσεις των αστυνομικών οργάνων υπάρχουν τα κλασικά άρθρα για τις σωματικές βλάβες, την έργω εξύβριση, την κατάχρηση εξουσίας και την παράβαση καθήκοντος, για τα οποία δεν θα υπάρχει - υπό τις συνθήκες που τέθηκαν ως βάση - νόμιμος λόγος άρσης του αδίκου (όπως πχ η εκτέλεση νόμιμου καθήκοντος ή η άμυνα).
Επίσης, υπάρχουν νομικά κείμενα που προσδιορίζουν τα νόμιμα πλαίσια δράσης ειδικώς της Αστυνομίας.
Σε επίπεδο νομοθετικής πρόβλεψης δεν υπάρχει κανένα κενό. Η δυσκολία είναι στην πράξη, στην "απόδειξη" από μέρους του πολίτη.
Τέλος, κάθε αυταρχική σχέση προϋποθέτει δύο ρόλους, του "καταπιεστή" και του "υπηκόου". Ας προσπαθούμε να μην μπαίνουμε, αυτοθυματοποιούμενοι, στον δεύτερο ρόλο.
Post a Comment
<< Home