31
Πετάς ψηλά τσακιζόμενος πάνω σε τοίχους, γελάς με την κάθε αναπνοή σου, τρέχεις μακριά από τον χρόνο, ζυγίζεις τσακίζεις τις επιλογές σου, τραγουδάς για ένα τίποτα.
Και αφού λαχανιάσεις, σηκώνεις τα υγρά σου μάτια στον ουρανό και γελάς, γελάς γιατί ο θρήνος είναι γέλιο που σαν δε χωρά να βγει από το στόμα ξεχειλίζει από τα μάτια.
Αγαπάς την κάθε στιγμή σου λιώνοντας την, δεν αφήνεις αναμνήσεις, είναι αλυσίδες βαριές, τις εγκαταλείπεις και ας σκούζουν σαν νιογέννητα καλώντας σε να τα πάρεις μαζί σου.
Αρπάζεις αγάπη από τη σάρκα σου και την μοιράζεις, ωσότου αυτό που μείνει να 'ναι κομμάτια σου σπαρμένα δεξιά και αριστερά, έτοιμα φύτρα να ξεπετάξουν και να φωνάξουν 31.
Labels: lyric
Αναρτήθηκε από ggl στις 3/19/2007 04:29:00 PM
8 Comments:
μα τον Τουτάτη, άμα δεν μου πεις τι στο καλό παίρνεις θα σκάσω
31 - γούρικο μου ακούγεται!
Πόνταρε στα καλά σου χαρτιά, GGL, είναι η χρονιά σου και θα βγεις κερδισμένος. Ειδικά με τη φόρα που έχεις πάρει...
@evee: αρχίζω να πιστεύω πως τα συμπτώματα είναι ομαδικά. Σε λίγο το χρώμα του Blog θα είναι το παπαρουνί! (ένεκα της άνοιξης)
@evee: Ξεχειλίζον συναίσθημα λέγεται το μαγικό φίλτρο που πίνω όταν γράφω ανάλογα. Οι λέξεις σπρώχνονται να βγουν με μόνο κοινό στοιχείο το σκοτεινό κώδικα του γεννήτορά τους.
@Ilaira:
α. Το μαύρο δεν αλλάζει καθώς έχει όλα τα χρώματα της ίριδας και έτσι βολευόμαστε όλοι.
β. Χαρτιά; Μα τι λέμε τώρα; Με την λογική αυτή στα 32 καίγομαι. Εντατική προσπάθεια, ναι.
!
Οι κραυγές σου, ggl, γίνονται όλο και πιο μελωδικές.Όσο το διάβαζα, μου ήρθε στο μυαλό το "Είμαι ελαφρύς" από Τρύπες.
Όχι και κραυγή. Ένα χασμούρημα ήταν. Έτσι για καλησπέρα.
όμορφο..
στο 32 καίγεσαι;
Εύχομαι όχι.
Το 32, το έχουν περάσει πολύ χωρίς εγκαύματα, πιστεύω πως θα τα καταφέρω και εγώ. :Ρ
χρόνια πολλά!!!!!!
πολύ αγαπησιάρικο post:-)
πάντως εμένα το 31 μου ακούγεται καλύτερα από το 30:-P
Post a Comment
<< Home