Περί χαρακτήρα.
Ο όμορφος χαρακτήρας δεν είναι προνόμιο των «καλών» ανθρώπων. Ένας καλός άνθρωπος μπορεί να είναι αδιάφορος ακόμα και αντιπαθής. Η ομορφιά ενός χαρακτήρα έγκειται στην αρμονία του, στο πως τα επιμέρους γνωρίσματα του έχουν συνδυαστεί μεταξύ τους, στις συμμετρίες και στις ασυμμετρίες τους. Μοιάζει ο χαρακτήρας να είναι προϊόν μιας μαθηματικής κατασκευής, που αν προστεθεί το γεγονός ότι ο καθένας μας τον μορφοποιεί καθημερινά φαίνεται να ακολουθεί μια δυναμική αλγοριθμική διεργασία. Είναι αξιοσημείωτο ότι κανείς δεν επεξεργάζεται συνειδητά τον χαρακτήρα του με μαθηματικό τρόπο, η μαθηματική διαδικασία υποβόσκει στον καθένα μας. Η διαδικασία αυτή ομοιάζει με τη διαδικασία που ακολουθεί ένας ζωγράφος καθώς εξελίσσει τον πίνακά του, όπου οι αναλογίες και η γεωμετρία καθορίζουν την καλαισθησία του τελικού αποτελέσματος, αλλά ο καλλιτέχνης συνήθως αγνοεί τη διεργασία καθαυτή.
Labels: ideas
Αναρτήθηκε από ggl στις 3/29/2007 04:00:00 PM
6 Comments:
δεν έχεις άδικο. Απλά ο καλλιτέχνης σκέφτεται με πιο "μπακαλίστικο" τρόπο. Αυτό που εσύ ονομάζεις "δυναμική αλγοριθμική διεργασία", ο ζωγράφος θα το πει υψηλή αισθητική.
λυπάμαι που σας χαλάω το κλίμα σύμπνοιας αλλά κανένας, (ξαναλέω: ΚΑΝΕΝΑΣ) καλλιτέχνης (και με αυτό δεν εννοω όσους αυτοαποκαλούνται καλλιτέχνες, εννοώ όσους ΕΙΝΑΙ καλλιτέχνες) δεν σχεδιάζει κάτι έτσι, γιατί του κάπνισε.
Η γεωμετρία, οι χαράξεις και οι αναλογίες δηλαδή (είτε μιλάμε για 2d είτε για 3d) είναι ο σκελετός πάνω στον οποίο δομείται οιοδήποτε έργο τέχνης. Ακόμη και αυτοί που φαινομενικά δεν ακολουθούν γεωμετρίες και αναλογίες, αν πάρετε ένα ριζοχαρτάκι και το βάλετε πάνω στο έργο και φέρετε με το μολυβάκι τις κύριες συνθετικές χαράξεις, είναι όλες μελετημένες. Ξέρετε πόσα προσχέδια κάνει ο καθένας για ένα έργο? Και ακόμη και τα εργα μια-και-έξω, γνωρίζετε ότι έχουν πίσω τους πολλά παρόμοια μια-και-έξω προτού σας δείξει εσάς ο "καλλιτέχνης" αυτό το αυθορμητο έργο του?
Ε, ρε επίσκεψη στα εργαστήρια της Καλών Τεχνών που μας χρειάζεται!
btw, "καλαίσθητο" είναι ορολογία άκυρη. Τι θα πει "καλαίσθητο" ωρές παιδιά? Επειδή δεν θα βγάλουμε άκρη, ggl set the date
Πάμε Πειραιώς
@παπαρούνα
Η evee έχει εν μέρει δίκιο.
@evee
Συμφωνώ ότι από την αναγέννηση και μετά ο καλλιτέχνης για να κάνει τον πίνακά του κάνει άπειρα προσχέδια. Αλλά αν θες να μου πεις ότι στηρίζεται σε μαθηματικά εκπεφρασμένες φόρμουλες, αυτό θα ήθελα να το δω για να το πιστέψω. Τα προσχέδια τον βοηθάν να έχει μια εποπτική εικόνα, υπάρχουν βασικά γεωμετρικά σχήματα. Θα έλεγα ότι ο καλλιτέχνης μοιάζει με τους γεωμέτρες τις αρχαιότητας, χρησιμοποιεί κανόνα, διαβήτη και έχει οξυμένη αίσθηση της γεωμετρίας (βλ. χρυσές τομές, προοπτική κτλ και δεν αποκλείω και μερικά πιο σύνθετα γεωμετρικά). Θα εντυπωσιαζόμουν αν χρησιμοποιούν κάτι παραπάνω από ευκλείδεια γεωμετρία, όπως διαφορική γεωμετρία για παράδειγμα.
Παρεμπίπτοντος η εικόνα είναι το αποτέλεσμα σύζευξης δύο standard map σε προβολή στις δράσεις Ι, όπου το χρώμα προκύπτει από το πόσο χαοτική είναι η περιοχή, έτσι σχηματίζεται το λεγόμενο Arnold Web. Τα ψυχρά χρώματα αντιστοιχούν σε οργανωμένες περιοχές και οι περιοχές με θερμά σε στοχαστικές (χαοτικές).
αναρωτιέμαι αν έχει νόημα να κάνω αυτό το σχόλιο
δείχνεις ότι δεν θα κατανοήσεις το γεγονός ότι οι καλλιτέχνες δεν κάνουν τίποτα γιατί έτσι τους τη βάρεσε (εντάξει, κάποιοι λένε πως λειτουργούν έτσι, αλλά και αυτό στηρίζεται σε αφομοιωμένους κανόνες), αν δεν σου πει κάποιος αυτό ακριβώς που θέλεις να ακούσεις: ότι χρησιμοποιούν διαφορική γεωμετρία. Και αυτό φυσικά δεν πρόκειται να το πω. Και γιατί δεν ισχύει γενικά και γιατί έτσι περιορίζω την έννοια της τέχνης.
Άσε που την έννοια της ομορφιάς που θίγεις στο post, την ερμηνεύεις με "κανόνες" εντελώς κλασσικούς. Παρωχημένους εννοώ. No offence. Και πλέον, επειδή αλλάζει η κοινωνία, και μαζί της τα πολιτικά συστήματα, οι οικονομικές δομές κλπ, αναθεωρούνται και οι ερμηνείες της ομορφιάς.
Η αρμονία και οι συμμετρίες/ασσυμετρίες μπάζουν πολύ νερό και βασικά έχουν να κάνουν με την παιδεία του καθενός και όχι με κάποιους "άνωθεν" επιβεβλοημένους κανόνες, όπως ίσχυε παλιότερα.
Μεγάλο θέμα άνοιξες.
Το post εναλλακτικά θα μπορούσε να τιτλοφορείται "Περί υποβοσκόντων αλγορίθμων". Σκοπός του δεν είναι να αναλύσει τα περί καλαισθησίας ή ομορφιάς στην τέχνη, αλλά να πει ότι το "είναι" των πραγμάτων βασίζεται σε δυναμικούς αλγόριθμους οι οποίοι αλληλεπιδρούν για να εξελίξει ο ένας τον άλλον. Το κείμενο είναι μια σκέψη πάνω στα μαθηματικά που λειτουργούν στο ασυνείδητο των ανθρώπων τα οποία εν γένει δεν το αντιλαμβάνονται, η τέχνη είναι μια υποσημείωση.
Post a Comment
<< Home