Λειψός

"Κύριε, γιατί είστε λειψός;"

Ο ειρμός των σκέψεών μου ανεκόπη.
Και επειδή η φωνή ήταν παιδική το βλέμμα μου περιπλανήθηκε γύρω μου χαμηλά.

"Κύριε, γιατί είστε λειψός;"Επανέλαβε όταν εστίασα στα μάτια του.

Αν αγόραζα κάτι θα πίστευα ότι δεν έδωσα το αντίστοιχο αντίτιμο. Το πρόσωπο του παιδιού ήταν πολύ σοβαρό για να με περιπαίζει. Μου ερχόταν να το σαρκάσω. Να του πω πως το πρωί που σηκώθηκα έλεγξα πως δεν μου λείπει κανένα μέλος. Άμεσα όμως αγχώθηκα μήπως δεν φοράω κάτι. Τα χέρια μου με ψηλάφισαν και μια ταχεία οπτική σάρωση με καθησύχασε.

Τι εννοεί λοιπόν; Δεν κρατήθηκα και με ειρωνική διάθεση που απεικονιζόταν στο στραβό χαμόγελό μου του πισωγύρισα την ερώτησή του:

"Γιατί είμαι λειψός;"

"Εσείς δεν ξέρετε;" Αντέκρουσε ξαφνιασμένο με απόλυτη σοβαρότητα.

Το ύφος του με εκνεύρισε, κράτησα, όμως, προς τα έξω την ψυχραιμία μου και με μια προσποιητή διάθεση νουθεσίας το παρατήρησα:

"Δεν σου έχουν πει πως το να περιπαίζεις τους άλλους, και μάλιστα τους μεγαλύτερους, είναι αγένεια; "

"Το να λες αυτό που βλέπεις και αισθάνεσαι είναι αγένεια;" Ρώτησε και ανέβασε θλιμμένα τα μάτια προς τον ουρανό.

Δεν έβρισκα άλλο νόημα στη συζήτηση και προχώρησα. Σε απόσταση έξι αναπνοών ασυναίσθητα τα χέρια μου αναζήτησαν τις τσέπες μου σαν να ένιωθαν ότι μου λείπουν τα κλειδιά. Αισθάνθηκα την ανάγκη να γυρίσω να βρω το παιδί, αλλά ήξερα ότι αυτό είχε ήδη χαθεί και εγώ θα έμενα χωρίς να ξέρω τον λόγο λειψός, έτσι τελείωσα την έβδομη αναπνοή μου.

Η δολοφονία του υπερεγώ από το δειλό εγώ.

Όταν οι επιθυμίες επιζητούν το χειροκρότημα, είναι εφιάλτες σε προβιά ονείρων. Σε τρέφουν, σε κινούν, μορφώνουν το προσωπείο σου γητευτικά, τόσο γητευτικά που μια μέρα στον καθρέπτη σε χαιρετά κάποιος άλλος και εσύ δεν τρομάζεις, θαυμάζεις. Θαυμάζεις τόσο που ο καθρέπτης ραγίζει και εσύ δε βλέπεις πια μία αντανάκλαση μα τόσες όσα τα χέρια που επικροτούν το υπερεγώ σου.

Υπάρχει όμως μια ανωμαλία στην κοσμική εξέλιξη, ένας ελκυστής δειλός που κρύβεται και ρουφά όλη τη προσοχή σου, είναι αυτός που ράγισε τον καθρέπτη, είναι αυτός που κρυβόταν πίσω από το προσωπείο στον καθρέπτη. Είναι αυτός από τον οποίο ζητάς λύτρωση, είναι το δειλό εγώ που ζητά να λυτρωθεί.

Υ.Γ.: Με αφορμή την ταινία "The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford" και όσα ταλανίζουν τελευταία τα φουσκωμένα προσωπεία της ελληνικής επικαιρότητας. Ελπίζω τα παραπάνω παραληρηματικά να καλύπτουν και την κυρία Dianathenes και την πρόσκλησή της.