Η δολοφονία του υπερεγώ από το δειλό εγώ.

Όταν οι επιθυμίες επιζητούν το χειροκρότημα, είναι εφιάλτες σε προβιά ονείρων. Σε τρέφουν, σε κινούν, μορφώνουν το προσωπείο σου γητευτικά, τόσο γητευτικά που μια μέρα στον καθρέπτη σε χαιρετά κάποιος άλλος και εσύ δεν τρομάζεις, θαυμάζεις. Θαυμάζεις τόσο που ο καθρέπτης ραγίζει και εσύ δε βλέπεις πια μία αντανάκλαση μα τόσες όσα τα χέρια που επικροτούν το υπερεγώ σου.

Υπάρχει όμως μια ανωμαλία στην κοσμική εξέλιξη, ένας ελκυστής δειλός που κρύβεται και ρουφά όλη τη προσοχή σου, είναι αυτός που ράγισε τον καθρέπτη, είναι αυτός που κρυβόταν πίσω από το προσωπείο στον καθρέπτη. Είναι αυτός από τον οποίο ζητάς λύτρωση, είναι το δειλό εγώ που ζητά να λυτρωθεί.

Υ.Γ.: Με αφορμή την ταινία "The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford" και όσα ταλανίζουν τελευταία τα φουσκωμένα προσωπεία της ελληνικής επικαιρότητας. Ελπίζω τα παραπάνω παραληρηματικά να καλύπτουν και την κυρία Dianathenes και την πρόσκλησή της.