Κρισιμότητες
Η ζωή μπερδεύει. Τα θέλω μπλέκονται με την λογική, με τα θέλω των άλλων. Ο νους ξέρει αλλά δε πιστεύει και όλα αυτά σωρεύονται, μέχρι που μια κίνηση χιλιοπαιγμένη, ένας λόγος χιλιοειπωμένος αναγκάζει το οικοδόμημα να καταρρεύσει μέσα σε μια στιγμή, σε ένα εσωτερικό κλικ. Τώρα τα συντρίμμια κοιτώντας, όλα είναι πιο απλά, όλα είναι πιο καθαρά, ωσότου τουλάχιστον η διαδικασία ξαναρχίσει σε ένα γαϊτανάκι αυτό-οργανωμένων κρισιμοτήτων. Λατρεύω την οσμή του χώματος μετά την καταιγίδα, είναι τότε που όλα στήνονται και καταρρέουν μέσα από μια γαλήνια ματιά.
Αναρτήθηκε από ggl στις 3/18/2008 02:12:00 PM
2 Comments:
Είναι στιγμές που το νιώθω. Είρθε η ώρα να παραιτηθώ. Να πω ως εδώ, να μηδενίσω, ν'αγκαλιάσω το κενό στο άδειο τοπίο, ν'αφήσω την καταιγίδα να ξεπλύνει τη σκόνη που με σκέπασε ερήμην μου από τον θόρυβο και τα βίαια πλησιάσματα των άλλων. Σ'ενα τοπίο που πνίγει μνήμες, το παρελθόν δεν υπάρχει και το μέλλον είναι μία ψευδαίσθηση. Έχω μόνο τη στιγμή και αυτή η ελευθερία μπορεί να γίνει μαρτύριο εάν δεν ξέρω τι να την κάνω. Αφουγκράζομαι το τρυφερό κουκούτσι μέσα στη αιώνια σιωπή που υπάρχει πίσω από όλα. Πάντα πονάω πολύ μέχρι να το φτάσω και να το αγκαλιάσω σαν μωρό. Η αγωνία δεν έχει άλλοθι όταν όλα έχουν γκρεμιστεί.
Το κείμενο αυτό χαραμίζεται σε μορφή σχολίου του αξίζει η ανεξαρτησία του.
Post a Comment
<< Home