Περί φόβων και μαχών.

Τι συμβαίνει μέσα μου φίλε;

Γιατί πονώ; Γιατί δειλιάζω;

Γιατί η ψυχή μου σκούζει;

Γιατί μόνο την τρέλα μου κρατώ;

Γιατί το γέλιο μου έχω κάνει αρχηγό;

Γιατί με σέρνω σε μονοπάτια φοβισμένα;

Γιατί δε βρίσκω δρόμο μέσα από εδώ;

Όχι, φίλε μου, αγκαλιά δε ζητάω, απλά μια σκουντιά.

~~ο~~

Προσπαθώ να θυμίσω στον εαυτό μου κάτι που τον τελευταίο καιρό συνέχεια λησμονώ. Πρέπει πάντα να μάχεσαι με όλη σου την ψυχή ως το τέλος. Επειδή, όμως, η ζωή είναι ένα συνεχές παιχνίδι πρέπει να παλεύεις και μετά από αυτό που πιστεύεις για τέλος. Τα δόντια να τα έχεις σφιγμένα, όχι από σύσπαση θυμού ή πόνου, αλλά γιατί γελάς. Όλα είναι μια συνεχής πάλη και εξαρτάται μόνο από εσένα αν θα πετάξεις την λευκή πετσέτα.

~~ο~~

Ποτέ μη λησμονήσεις φίλε μου ότι στη ζωή ο μεγαλύτερος αντίπαλος σου είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.

Enjoy the ride.