Ιστορίες μολυβιών.

Στηρίζω το είναι μου πάνω σε ένα μολύβι. Από το βάρος το μολύβι λυγάει χαράσσοντας μια γραμμή. Πάντα ακολουθώ τη γραμμή. Την ακολουθώ χωρίς μπούσουλα, δίχως βλέψεις. Δεν πρέπει να είμαι ο μόνος που το κάνω. Η γραμμή μου διασταυρώνεται με γραμμές άλλων μολυβιών. Μερικές φορές μου είναι δύσκολο να διακρίνω τη δική μου. Ίσως να ακολουθώ γραμμές άλλων, ίσως να ζω ζωές άλλων.

Υ.Γ.: Υπό τον ήχο αλλότριων γλωσσών και του βουητού της μηχανής του λεωφορείου. Η θέα μου, κορμιά στριμωγμένα, πρόσωπα γελαστά, καθώς οδεύουμε προς την παραλία.