Μικρά καθημερινά μαθήματα 3/3

(post #333: για τα 3 χρόνια λειτουργίας του blog)

Ένας λόγος που μου αρέσει να γράφω όπως γράφω στο blog είναι ότι εδώ μπορώ να μιλάω χωρίς να τηρώ φόρμες, συχνότητα γραψίματος κλπ και το - βασικότερο ίσως - χωρίς να χρειάζεται να εξηγώ. Αυτό το τελευταίο ειδικά είναι τρομερά δυσεύρετο και σημαντικό. Γράφω όπως θέλω εγώ και το αν θα καταλάβει κάποιος τα όσα γράφω είναι δευτερεύον. Αν δεν τα καταλάβει κανείς δεν έγινε και τίποτα - κατάλαβα εγώ. Αν πάλι κάποιος, όχι μονο καταλάβει αλλά απαντήσει κιόλας (και εγώ καταλάβω ότι κατάλαβε), έχω το επιπλέον κέρδος ότι έχω επικοινωνήσει. Δε μιλάω για την ακόμα μεγαλύτερη επιβεβαίωση και στιγμιαία ικανοποίηση ότι ανήκω κάπου (σε ένα παροδικό δίδυμο) στην περίπτωση που ο άλλος, έχοντας περάσει τα παραπάνω, συμπλέει κιόλας. Ή για την ακόμα σπανιότερη περίπτωση όπου είτε μέσω της συμφωνίας είτε μέσω της διαφωνίας, με πάει λίγο παραπέρα.