Αδούλευτα λόγια
Και κάποια στιγμή έρχεται η ώρα που πρέπει να ξεκινήσεις να δουλεύεις για να ζήσεις. Και πρέπει να επιλέξεις (γιατί μπορείς) να βγεις στη πιάτσα να χτυπήσεις φυσιολογικό μισθό με προοπτική, για να κάνεις αναλώσιμες web εφαρμογές χτυπώντας απλήρωτες υπερωρίες ή να κάνεις αναλώσιμη έρευνα με πενιχρούς πόρους σε κάποιο πανεπιστήμιο ή ερευνητικό ίδρυμα. Και επιλέγεις το πρώτο, αλλά νιώθεις ότι δε σε γεμίζει καθώς ότι φτιάχνεις είναι για άλλους, είναι επαναλαμβανόμενο και έχει ημερομηνία λήξης, αφού σύντομα κάτι θα το ξεπεράσει και θα αναρωτηθείς "τί έφτιαχνα επί 3 μήνες;". Και στα 50 θα 'νε αναπόφεκτο να αναρωτηθείς "Τι έκανα στη ζωή μου; 150 εφαρμογές που πλέον δεν υπάρχουν;". Και αν επιλέξεις το δεύτερο ξέρεις ότι είσαι λίγος (όπως το υπολοίπο 99% την ερευνητικής κοινότητας) για να αφήσεις αξιόλογο έργο -εργασίες στις οποίες θα αναφερθούν και άλλοι εκτός από σένα και τους "φίλους" σου. Και στο τέλος νοσταλγείς τις dead-end part-time jobs που είχες που σου επέτρεπαν να είσαι ανήσυχος και να ψάχνεις για κάτι καλλίτερο.
Αναρτήθηκε από void στις 2/18/2007 02:36:00 PM
1 Comments:
Οπότε και καταλήγουμε ότι όλες οι πιθανότητες έχουν μια δόση (αλλες γερή άλλες λιγότερο) ματαιότητας. _Με αυτό δεδομένο_ (στο οποίο οι περισσότεροι καταλήγουν αρκετά νωρίς), ψάχνουμε να κάνουμε το καλύτερο από ό,τι συναντάμε και ό,τι έχουμε.
Έτσι, μπορεί να κάνεις την κατάλληλη επιλογή δουλειάς είτε στο industry είτε στο academia και να σου αρέσει αυτό που κάνεις 7 στις 10 στιγμές - πράγμα που σε βάζει αυτόματα στην ελίτ των εργαζομένων. Ή μπορεί να αναλώνεσαι σε "μικρότητες" τόσο σε ξεπεράσιμες web εφαρμογές ή σε τυπικές ερευνητικές δημοσιεύσεις. Εξαρτάται τη μορφή θα δώσεις εσύ στην εργασιακή σου καθημερινότητα.
Όσο για τις D.E.P.T. δουλειές πολλοί τις επιλέγουν (λέγε με και δημόσιο). Αν αντέχεις το να κάνεις 8ώρο (γκουχ γκουχ) σε κάτι που τώρα σου αποσπά την προσοχή ενώ σε 3 χρόνια θα το μισείς και αυτό ΔΕ σου ρίχνει τη ψυχολογία, σου παρέχει τα προς το ζην (όχι μίζερα) και σου αφήνει το χρόνο και την ενέργεια να ανησυχείς, μαζί σου. Με άλλα λόγια οκ το να 'ψάχνεις' για κάτι καλλίτερο αλλά όταν πλησιάσεις κάπως κοντά του να (μπορείς να) το κάνεις κιόλας.
Post a Comment
<< Home